De Haagsche Synode.

Amsterdam, 18 September 1896.

Het geval wilde, dat weken achtereen in de dagbladen zeer zusterlijk onder elkander werden afgedrukt én de verslagen van de Generale Synode te Middelburg, én die van de Haagsche Synode.

Reeds die nevens elkander plaatsing was een pleidooi voor Middelburg, en een acte van beschuldiging voor Den Haag.

Te Middelburg een Synode van vijftig man, met het volk er bij; in Den Haag een Synode van negentieft heeren, als een gesloten college saamgekomen.

Te Middelburg uitsluitend besliste belijders van den Christus; in Den Haag een Modern predikant als voorzitter, en geloof en ongeloof tegenover elkander staande.

Te Middelburg van den aanvang tot den einde gewichtige, geestelijke vraagstukken aan de orde, alle beslist naar den Woorde Gods; in Den Haag eindeloos geknutsel, geknoei en woordenzifterij om vuur en water in dezelfde hand te dragen.

Te Middelburg gebed en lofzang eiken morgen en middag; in Den Haag één stijf gebed bij de eerste zitting, en één dito na de laatste zitting.

Kortom, tusschen beide Synoden de klare, tastbare tegenstelling tusschen een Generale samenkomst van belijdende kerken, en de samenkomst van een Bestuurscollege, regeerende over een in zichzelf gedeeld Genootschap.

Zelfs met den heiligen Doop is in Den Haag letterlijk gespeeld.

Een inzender schreef aan het Ev. Zond. er dit over:

»Hoe staat het nu met den Doop? De Synode weigert de verplichting op te leggen, de bekende woorden Mattli. 28 : 19 te gebruiken en heft de straf op, toegepast op den heer Heevers. Zij Iaat zich door Ds. Chavannes bedanken voor haar besluit. Dus het staat vrij den Doop te , bedienen, zooals men wil. En gelijktijdig besluit zij den kerkeraden te berichten, dat de Ned. Herv. kerk geen andere doop erkent dan die is toegediend met de bekende woorden. Er mag dus wel gedoopt worden met andere woorden, maar die Doop geldt niet. Beteekent dat: ie mag niet in de registers worden ingesclireven? Maar nu komt een voorstel, dat niemand tot de belijdenis zal worden toegelaten, tenzij hij gedoopt is of zich wil laten doopen. Dan zal nat Doopsbewijs moeten bevatten, dat hij gedoopt is met de bekende formule. Een andere Doop is niet geldend. Is hij anders gedoopt, mo: hij dan overgedoopt worden? 't Is een en al raadsel."

En de redacteur van het Ev. Zond. voegt hieraan dit toe:

sWij weten er geen antwoord op. Ons komt het voor, dat de vrees voor formule-dwang de Synode hier parten gespeeld heeft, en vreezen, dat het voorstel omtrent de aanneming, dat wel vrij zeker in de kerk sympathie bij de groote meerderheid zal vinden, aanleiding zal geven tot heel wat moeite, zoolang niet de Doopsformule verplichtend gesteld of verboden is anders gedooptcn in de Doopboeken in te schrijven."

Dit is niet te kras gezegd.

De man die verkeerd doopte gaat vrij uit, en zijn doop blijft gehandhaafd, terwijl men tegelijk aan de kerkeraden een vermaanbrief schrijft, voor de onwilligen gelijk staande met scheurpapier.

En even treurig was de beslissing in zake het vormen van Moderne, Groninger, Irenische en Gereformeerde afdeelingcn in het ééne Genootschap.

Zelfs Dr. Bronsveld vindt wat ten deze besloten werd, verschrikkelijk. Hij zegt er van:

«Feitelijk zou onzekerkelk belijdend karakter door zulk een stelsel van kerkelijke vereenigingen verliezen. Al die vereenigingen zouden het ééne eiland maken tot een archipel, door diepe zeeengten gescheiden. Ia de Synode is op dat alles gewezen. Men heeft niet verzuimd te zeggen, dat aan aller godsdienstige behoefte wordt voldaan, indien het Evangelie wordt gepredikt; dat rechtzinnige gemeenten nooit aan zulk een ontbindingsproces zich zouden onderwerpen; maar het heeft niet gebaat. Nu zullen de Provinciale kerkbesturen, en de Classikale Vergaderingen er zich over uitspreken, en die uitspraak zal ongetwijfeld geen lofspraak, maar een krachtige afkeuring zijn. De orthodoxen staan hier voor een: non possumus.

Te betreuren blijft het, dat het zoover is gekomen, en dat zoovelen zich afkeerig betooocn van het Evangelie van de H. Schriften.

Wij zouden het heengaan van vele nlodernen, wier ernst en treffelijke hoedanigheden wij gaarne luide erkennen, met groot leadwezen gadeslaan. Maar hier staan twee beginselen lijnrecht tegenover elkander, "

Feitelijk dus óns gelijk gegeven.

Alleen met dit verschil, dat wij de scheidslijn, door het beginsel getrokken, daar laten vallen, waar het recht der Historie en der Belijdenis naar den Woorde Gods die trok; terwijl Dr. Bronsveld die geheel willekeurig trekt naar zijn individueele opvatting.

Toch zal de fractie-Bronsveld in dit Genootschap wel het veld behouden.

Maar wat komt er zoodoende terecht van onze Gereformeerde broederen?

Hun positie wordt met den dag smadelijker én jammerlijker.

Voor hen is geen uitzicht dan van klimmende versmading, zoolang ze in zulk een wederrechtelijken toestand berusten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen