bUITENLAND.

Engeland.

Pogingen tot hereeniging van Dissenters en Episcopalen.

In het bekend Engelsche blad Daily^ News vond men dezer dagen het volgende bericht:

ïDe afwezigheid van vele predikanten van naam onder de Nonconformisten bij de conversazione (broederlijke samenspreking) in het Church house., was niet, dit spreekt wel van zelf, te wijten aan gemis van hoffelijkheid tegenover de Primaten (hoofden der Anglicaansche kerk), maar eer aan een vermoeden dat hunne tegenwoordigheid zou worden opgevat als bewijs, dat zij bereid waren om instemming te betuigen met de beginselen der vereeniging. Men houdt het er terecht of ten onrechte voor, dat de vereeniging hereeniging wil op den grondslag van inslokking (absorpüon) en de vrije kerken zijn niet van plan zich te laten inslokken. Desniettegenstaande was de vergadering van verleden avond merkwaardig. Voor de eerste maal was het, dat de geschikte zaal van de Church House gebruikt werd voor eene aangename vergadering van Conformisten en Nonconformisten.

Uit deze aanhaling blijkt dat er onder de Anglicaansche bisschoppen zekere toenadering bestaat tot hen, die niet tot de Anglicaansche staatskerk behooren en zich als dissenters in verschillende kerkelijke instituten hebben georganiseerd. Men heeft zelfs eene s Society" opgericht voor Home Re-union, dat is een vereeniging om in Engeland eene hereeniging van Anglicanen en dissenters te verkrijgen.

Hoe men in Engeland, in dezen tegenwoordigen tijd daarvoor kan ijveren is ons een raadsel. Wel begrijpen wij, dat mannen, die tot verschillende kerken behooren, met het oog op de ontwikkeling van het ongeloof, behoefte gevoelen tot aaneensluiting en samenwerking. Maar de kleeding van de Episcopaalsche predikanten en bisschoppen, op den dag waarop de Engelsche koningin hare zestig-jarige regeering herdacht, deed opnieuw duidelijk uitkomen, dat de bovendrijvende richting in de Episcopaalsche kerk meer neigt tot vereeniging met Rome, als wel tot hereeniging mét de dissenters.

De Church Times., een orgaan van de Romaniseerende richting in de Anglicaansche kerk, wijst er daarom te recht op, dat er een diepe kloof bestaat tusschen de Anglicaansche kerk en de Protestantsche kerken.

Toch zijn er velen die hoop hebben dat de dissenters er nog wel toe zullen komen om met de Engelsche Staatskerk vereeniging te zoeken. Het eenige dat daartoe grond geeft is... de down grade movement in de kerken der Nonconformisten, waarover Spurgeon de alarmklok geluid heeft, d. w. z. de beweging waarbij van lieverlede alle stukken van de belijdenis der Kerk worden losgelaten om de z.g. smodern thougt" te volgen.

Wanneer leden van vrije kerken tot het inzicht geraken, dat de predikanten van de kerkelijke gemeenschappen, waartoe zij behooren, trachten het fundament waarop hunne kerk gebouwd is, te ondergraven, dan kunnen zij er toe komen, om weder heil te gaan zoeken in de Episcopaalsche kerk, waarin althans officieel de Westminstersche confessie geldt. Gelijk voornamelijk de miskenning van het ambt in de kerk des Heeren ongeveer 60 jaren geleden, de Ritualistische richting deed ontstaan, zoo kunnen er ook in dezen tijd, wanneer het volk in zijn voorgangers niet meer gezanten van Christuswege kan zien, velen toe gebracht worden, om daar heil te zoeken, waar het ambt, helaas boven de mate door Gods woord aangegeven, in eere is.

Ach, mocht er in Engeland's vrije Kerken eene krachtige actie gezien worden om èn in de leer èn in de regeering der kerk weder te keeren, tot de door zoo velen prijsgegeven beginselen der reformatie!

Duitschland.

Dr. Bodelschwing en Duitschland's Keizer.

Uit een Duitsche correspondentie vernamen wij dat de bekende philantroop Dr. Bodelschwing van Bielefeld, den moed gehad heeft om den Duitschen Keizer als een andere Nathan, te bestraffen over zijne houding in de Oostersche quaestie, die immers den Sultan van Turkije in het gevlei komt.

Dr. Stöcker is bij Z. M. in ongenade gevallen, omdat hij opkwam voor de vrijheid en zelfstandigheid der Evangelische kerk en het daarom noodig achtte, dat de Keizer afstand doen zou van het sumepiscopaat over de Pruissische landskerk, hoe zou het nu Bodelschwing gaan, die stouter stuk bestond ? Dr. B. had zich reeds niet aangenaam gemaakt bij de kerkelijke en staatsoverheid, door zijn flink optreden tegen de ontkenningen van de theologische professoren te Bonn en zijn streven om tegenover het negatief onderwijs van genoemde hoogleeraren, dat van positief christelijke mannen te stellen. In de omgeving van Dr. Bodelschwing dacht men dan ook niet anders, dan dat zijne vrijmoedigheid tegenover den Keizer, terwijl deze door velen omringd was, de hooge ontevredenheid van zijne majesteit had gaande gemaakt.

Dit schijnt echter niet het geval geweest te zijn. Immers heeft de Duitsche keizer met zijn gemalin (16 Juni) een bezoek gebracht aan de Bielefeldsche philantropische stichtingen, waarvan Dr, Bodelschwing de directeur is. In deze stichtingen worden 3, 500 idioten, lijders aan vallende ziekte, krankzinnigen, landloopers, enz. verzorgd. Zeer veel belang stelde de keizer iu de landbouwkolonie, waar Bodelschwing de landloopers laat arbeiden.

Toen het keizerlijk echtpaar gekomen was bij de gestichten voor lijders aan vallende ziekten, werd door een koor van 10.000 personen, allen leden van Christelijke jongelings-enjongedochters-vereenigingen, begeleid door een orkest van 2000 leden, eveneens gevormd door leden van jongelings-vereenigingen van den omtrek, een koraal aangeheven, waarbij de dirigeerstok gevoerd werd door den predikant Kuhlo. Een half uur lang hoorde de keizer en de keizerin staande naar het reusachtig koor en orkest, dat onvergelijkelijk schoon moet geweest zijn.

De Keizer liet niet na om in zijn toespraak aan het bestuur van de stad te wijzen op de groote verdiensten van den predikant van Bielefeld,

Bielefeld, Geen geringe voldoening voor Dr. Bodelschwing, die sedert een tweetal jaren bloot staat aan de aanvallen van moderne professoren en van ongeloovige geneesheeren, die hem beschuldigen van te gelooven aan tooverkunst, omdat hij gelooJt aan de kracht van het gebed; dien in zijn strijd tegen de ontkenningen van de Bonner Theologische professoren, ten slotte het zwijgen is opgelegd door het bestuur der kerk.

Zal Dr. Bodelschwing daaruit moed putten om zijn strijd voor academisch onderwijs voor aanstaande dienaren der kerk, dat overeenstemt met de belijdenis der kerk, opnieuw te beginnen? Wij hopen het.

Eere aan Dr. Lahn te Stuttgart die het aangedurfd heeft om tegenover de afbrekende critiek die aan de academie in de mode is, de studeerende jongelingschap ta Tubingen voordrachten te doen hooren die een dam opwierpen tegen de stroomen van ongeloof waarmede zij werden overdekt.

Zal hij dien arbeid voortzetten? Zal hij navolgers vinden?

— Predikant Berlin over Berlijnsche toestanden.

De predikant Berlin heeft den igdenMeiopde Kreissynode II, omtrent het familieleven te Berlijn mededeelingen gedaan, die bij de liberale burgerij aanstoot gegeven hebben. Men beweerde zelfs dat het kerkbestuur aan genoemden predikant heeft opgelegd, dat hij zijne woorden zou herroepen of althans de scherpte daaraan zou ontnemen, doch gansch ten onrechte. Wat heeft dan deze predikant gezegd, wat Franschen deed uitroepen, dat het in het moderne Babyion (Parijs) op het gebied der zeden niet zoo erg was, als in de hoofdstad van Pruisen ? Hij sprak: sHet is ons tot blijdschap en verkwikking en wij willen het met dank aan God uitspreken, dat trots alle verwoestende machten van onzen tijd, een echt Christelijk familieleven, volstrekt niet tot de zeldzaamheden in onze gemeenten behoort ....

Maar tegenover deze gezinnen staat een veel grooter aantal, wier leven nog nauwelijks Christelijk kan genoemd worden." Bij de vraag welke ongunstige verschijnselen zich dan voordeden, wees pastor Berlin op de verachting van het zesde (bij ons het zevende) gebod en zeide: > Onkuischheid en ontuchtigheid is bij de jonge lieden van beiderlei geslacht iets zoo natuurlijks, dat de ecretitel van sraaagd" in hare ware beteekenis nauwelijks meer verstaan wordt; en waar dit nog het geval is, kan men wel de meening vinden, dat liet te Berlijn zelfs niet meer mogelijk is reene maagd" naar het altaar te geleiden."

De kerkeraad van de Hemelvaart-gemeente heeft zich met deze zaak bemoeid en aangetoond, dat het referaat van den predikant Berlin eer der Berlijnsche jongedochters tegen een brutalen aanval heeft verdedigd. De meening dat men te Berlijn geen maagd meer naar het altaar kaïi geleiden, heeft de Berlijnsche predikant als een uiting van lichtzinnigheid en onzedelijkheid veroordeeld. Daarom sprak het kerkbertuur het uit, dat het zich verplicht gevoelde om den predikant Berlin in deze zijn zedelij ken steun te verleenen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen