Voor Kinderen.

NOG EENS OVER DEN LUCHTBOL,

We hebben een poos geleden eens gesproken over de merkwaardige pogingen van graaf Zeppelin, om een bestuurbaren luchtbol te vervaardigen. In hoever dat gelukt is, is onzeker, doch intusschen heeft men te Parijs ook de zaak beproefd.

Daar bestaat een vereeniging voor de luchtvaart. Deze nu kreeg kort geleden, van een rijk heer, Deutsch genaamd, dit aanbod: Hij zou ƒ 50, 000 geven, aan den man, die met een luchtbol zou opstijgen uit het park van St.-Cloud, i) zijn luchtschip zou sturen naar den bekenden Eiffeltoren, en in een half uur weer terug zou wezen op de plaats van afreis.

Nu zijn er te Parijs, net als hier, menschen genoeg, die graag in een half uur een halven ton gouds verdienen. Toch was er geen Franschman, die er kans op zag. Doch een heer uit Brazilië, Santos-Dumont geheeten, bood zich aan om het geld te verdienen. Als een voorzichtig man, deed hij echter eerst een proeftocht met een luchtbol, dien hij er op had ingericht om, zoo hij meende, bestuurbaar te zijn. De proeftocht werd genomen bij heel stil weer, en mislukte ten deele, omdat het toestel in het ongereede raakte. Toch meende Santos, dat het wel gelukken zou.

De luchtbol, dien Santos gebruikte, werd bestunrd met een schroef, net als b.v. een stoomboot zich door het water beweegt. Om deze schroef te bewegen, dient een beweegwerktuig of motor. Natuurlijk is alles zoo licht mogelijk.

i) Spreek uit; Kloe,

De eigenlijke tocht begon uit het park van St.-Cloud, nu kort geleden. Het woei een weinig, en de luchtbol bleek nu eigenlijk al te licht te zijn.

Toch slaagde de uitvinder er in, die alleen zijn luchtbol bestuurde, om tweemaal de rivier de Seine over te steken. Hij kwam ook bij den Eififeltoren en wist weer terug te gaan. Hij slaagde er echter niet in, het in een half uur af ta doen, maar deed er negen minuten langer over. Toen trachtte hij weder te landen, wat heel moeilijk ging, tot de luchtbol eindelijk in de boomen van een park bleef hangen, en de luchtschipper met een ladder naar beneden moest klimmen.

Nu zijn er die meenen, dat het besturen van luchtbollen doenlijk gebleken is toch wel uitvoerbaar te wezen. We weten, na wat we vroeger besproken hebben, wat dit zou beteekenen. Voorloopig echter is 't nog niet zoo ver, en zullen we we nog wel naar elkaar moeteö varen en sporen ter zee en te land, in plaats van door de lucht te vliegen.

DE BESTE SCHAT.

Mijn schat is veilig en geborgen. Zoo zeker als mijn Heiland leeft. God schonk hem mij en Hij zal zorgen, Dat hij mij eeuwig rente geeft, Daarom zal ook mijn ziel niet vreezen. Dat most of roest hem ooit verteert; Eens zal deez' wereld niet meer wezen. En toch — mijn schat blijft ongedeerd.

Het goud en zilver dezer aarde Verstuift eenmaal als rook en asch. Hoe schoon voor 't oog, hoe hoog in waarde In 't eind verdwijnt het al, als was En sneeuw voor zon en gloênde kolen, Als aard en hemel henenvlien. Hoe diep uw schat ook zij verholen. Toch zal hij eens verderving zien.

Maar wat het kind van God zal erven. Is hooger, is van Zijn natuur; Geen tand des tijds kan dat verderven Geen vuurbrand, ja geen hellevuur. Als de elementen zullen branden. Als aard en hemel gaan voorbij. Dan zie ik nog in 'sHeeren handen Mijn schat gansch ongedeerd en vrij.

AAN VRAGERS.

Wij lezen in Gal. 5:9:

Een weinig zuurdeesem verzuurt het geheele deeg.

Wat bedoelt de apostel Paulus hiermede te zeggen?

Paulus schreef een brief aan de Galaten, om hen te waarschuwen tegen dwaalleeraars, die verkondigden, dat tot de rechtvaardiging noodig was het onderhouden der Joodsche wet. Door deze leer nu werd de zaligheid niet meer een vrucht des geloofs en werd ook „de ergernis des kruises" (vs 11) vernietigd, 't Was de leer der werkheiligheid. Hiertegen nu komt Paulus met kracht op. Het zuurdeesem is de verkeerde leer, en nu wil hij zeggen (zie de vorige verzen): Het ging goed met u, maar verkeerde leeraars hebben u op den dwaalweg gebracht. Let op dit gevaar, want men wijkt zoo licht af. De geheele gemeente is op een verkeerd spoor geleid door enkelen; 't is als een weinig zuurdeesem, dat al het deeg doortrekt.

2. Kunt u mij ook inlichten, of men moet schrijven dokier of doctor 1 — vraagt onze lezer J.

Het antwooord luidt: allebei, al naar de beteekenis is.

Het woord doctor is Latijn en beteekent kortweg geleerde. Zoo kan men dan zijn doctor in e godgeleerdheid, in de letteren, in de wijsbegeerte enz., als men bewezen heeft daarin ervaren te zijn.

Maar nu kwamen uiteraard de menschen al euwen lang 't meest in aanraking met de docoren of geleerden in de geneeskunst. Want die eeft elk, aanzienlijk of gering, geleerd of oneleerd, soms noodig. Zoo kwam het, dat als an een „doctor" werd gesproken, men in den egel een geneeskundige bedoelde. En zoo is 't og. Als ik zeg: „De dokter moet komen, " dan edoel ik bijna altijd den geneesheer.

Dit heeft er toe geleid, He geneeskundigen, ie tegenwoordig meerendeels den titel' van docor niet meer hebben, dokters te noemen. Doctor lijft dus de naam van eiken geleerde die een etenschappelijken graad heeft behaald, waaraan e titel van doctor wordt toegekend.

Wil iemand echter altijd doctor schrijven, elnu dat is, gelijk uit het bovenstaande blijkt, el te verdedigen; 't is in geen geval een fout."

CORRESPONDENTIE.

C. P. te D. De Heidelbergsche Catechismus n die van Calvijn, zijn twee verschillende boeen. Den laatsten kunt ge vinden achterin veel ude uitgaven van Fransche psalm-en gezangoeken, b.v. die der Waalsche kerken van ons and. Als leerboek in de Gereformeerde kerken, s hier altijd de Heidelbergsche Catechismus ebruikt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen