De vrede de kerken.

Amsterdam, 18 Juli 1902.

Een tachtigjarige broeder uit de Gereformeerde kerk van 's Hage, uit de actie van '34 voortgekomen, de heer A. Bor, zendt ons het volgende woord, dat we gaarne een plaats verleenen :

Over het werkje van William Curnall: „De Christen _ in volle Wapenrusting" schrijft Ds. Gispen in de Bazuin van 26 Febr. '92:

„Het werk van Curnall geeft goede dingen te lezen, en voor zoover wij er kennis van namen, kunnen wij het zeer ter lezing aanbevelen.

De strijd tegen het rijk der duisternis zal blijven duren tot het einde der eeuwen toe; al wat in dien strijd kan dienen tot bemoediging en vertroosting dient te worden gekend om het ter bestemder ure te gebruiken."

Het komt mij voor, dat nu het uur gekomen is, om eenige gedachten uit dit werkje weer te geven, om zoodoende ook nog mede te werken aan het ondethonden van den vrede van Jeruzalem.

De hoofdgedachte van het werkje is wel een vermaning aan de heiligen om toch den vrede te bestendigen en dien te bevorderen, zooveel in hun vermogen is. Gij, zoo zegt de schrijver, belijdt wel te wandelen naar den geest van het Evangelie, maar, zoo gij malkander verbijt en vereet, toont gij het niet.

Gods Woord spreekt van een verkeeren van den wolf met het lam, maar dan moet de wolvennatuur van verscheuren omgezet zijn in die van het lam.

Onze Heiland zeide tot de twee discipelen, die vuur van den hemel wilden zien dalen ter bestraffing van een onvriendelijke bejegening, den Meester aangedaan; „Gij weet niet van hoedanigen geest gij zijt." Luk. 9 : 55.

En wanneer nu geen vuur van den hemel mag dalen om on vriendelij ken te verteren, veel minder mag het vuur der twisting onder broederen ontbranden. En wanneer het ontbrandt, dan weten wij wie het ontstoken heeft: de Satan.

Steekt er een storm op die het scheepken, onder Jezus' hoede dreigt te doen vergaan, dan moet Jezus dien storm bestraffen.

Het is de Satan, die telkens verdeeldheid zoekt te brengen. Paulus en Barnabas eerst in eensgezindheid het Evangelie verkondigend, straks in verbittering van elkander gescheiden. Hand. 15 : 39.

Er is behalve den Christus in den hemel niets, dat de duivel den Christenen zoo misgunt als hunnen vrede en onderlinge liefde. Kan hij hen niet afbrengen van den Christus, dan zal hij toch pogen hen in verdeeldheid te doen reizen naar het hemelsche Jeruzalem; dan zal hij toch zien den glans van Jeruzalem te verdonkeren. De vrede onder de Christenen moet gewis wel een zeer groote gave der genade zijn, anders zou de Satan er niet zooveel pijlen op afschieten. Ik zou zoo gaarne deze gave Gods dierbaat maken aan het hart van Gods volk.

Jeruzalem, niet gebouwd; de breuken, niet geheeld; het puin niet vv-eggedragen, omdat er onvrede is. „Jeruzalem, Jeruzalem, wij weenen om uw lot.”

De Christenen moeten streven naar vrede om Christus' wil en mij dunkt, dat ik gehoor vinden zal, als ik het vraag om Zijnentwil. Als gij uw bede opzendt tot God den Vader, dan doet gij dat immers in den naam van Jezus Christus; zou dan een vermaning, die ingang bij u zoekt, om Christus' wil, uw hart niet ontsluiten?

Hoe kunt gij inderdaad Christus' naam gebruiken in het gebed om u den toegang te ontsluiten tot het Vaderhart, als Hij niet zooveel macht over u heeft om UÏV hart te ontsluiten voor de liefde en de eensgezindheid, waar Hij zoo zeer naar vraagt: „Een nieuw gebod geef Ik u, dat gij elkander liefhebt gelijk Ik u hefgehad heb.”

En hoe heeft Jezus ons liefgehad ? Door een dienstknechtgestalte aan te nemen.

Indien gij oneenig wordt, wat doet gij dan anders dan een vuur ontsteken, waarbij de vijand zich verwarmen kan.

Moet gij niet veeleer als een Abraham handelen en tw, st zien te voorkomen door met het allergeringste tevreden te zijn, als de viede maar bewaard blijft?

Is Abraham-ook daarom niet een vader der geloovigen, omdat hij voor alles den vrede nagestreefd heeft?

O, broeders, zullen Herodes en Pilatus ube schamen? Zij sluiten vrede bij Christus; sluit gij nu vrede voor Christus om sterk te staan tegen den Satan.

Denkt, als ik u bidden mag aan de droeve gevolgen uwer twisten. Gij belemmert den wasdom der genade. Let toch op deze Schriftuurplaats : „Opdat wij, de waarheid betrachtende in liefde, zouden opwassen in Hem, die het Hoofd is, namelijk-Christus." Efez. 4':15,

Moge dit ernstige woord niet nalaten indruk te maken. De liefde alleen sticht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen