Voor Kinderen.

AAN VRAGERS.

Een vraag, van M. v. d. S. te B. luidt: Wat beteekenen de volgende uitdrukkingen: Zon in den Waterman; — in de Visschen; — in den Ram; — in den Stier; — in de Tweelingen; — in den Kreeft; — in den Leeuw; — in de Maagd; — in de Weegschaal; — in den Schorpioen; — in den Schutter; — in den Steenbok.

We weten hierop geen beter antwoord, dan wat pas een vriend van ons gaf:

Zooals bekend is, beschrijft de zon schijnbaar jaarlijks een ellipsvormige baan en elke maand doorloopt ze een ander sterrenbeeld. Hoewel de evennachtspunten zijn achteruitgegaan en de zon dus in de maand Maart bijv. niet meer in hetzelfde beeld staat, waarin ze zich vóór een paar duizend jaren bevond, houdt men zich toch aan de oude voorstelling. Zoo zegt men dan ook nu nog, dat in genoemde maand, te beginnen met den aisten dag, de zon staat in den Ram; in April bevindt ze zich in den Stier en gedurende de volgende maand in de Tweelingen. De Ouden brachten verband tusschen de namen der sterrebeelden en de verschijnselen in den landbouw en de veeteelt.

Als de Lente haar intocht doet en de zwarte aarde wordt versierd met het frissche groen, dan worden de schapen weer gebracht in hun grazige weide en men stelde dit aan den hemel voor door het teeken van den Ram. De sterren, die een maand later aan den hemel haar loop beginnen en den tijd aangeven van den arbeid op het veld, bracht men samen in een beeld: de Stier. De volgende maand is de geboortetijd der lammeren; symbolisch werd dit weergegeven door de Tweelingen.

Het volgende beeld heet: de Kreeft. Als de zon dat op den 21 sten Juni heeft bereikt, dan staat ze het hoogst en nu komt ze achtereenvolgens lager te staan. „Ze gaat ach terwaarts, " zeiden de Ouden, „evenals een kreeft." Die voorstelling is, zooals we weten, onjuist; doch ze heeft burgerrecht gekregen, In Juli bevindt zich het „Oog van den dag" in den Leeuw; dan is de kracht der stralen het grootst. De oogst welke in Augustus wordt binnengehaald, wordt in den Zodiak of Dierenriem, zooals men de 12 belangrijkste sterrenbeelden noemt, voorgesteld door de Maagd. Op 21 September als dag en nacht even lang zijn heeft de zon plaats genomen in de Weegschaal, die op de hemelglobes in evenwichtstoestand is afgebeeld: enz.

Onze lezer F. N, Hoe 'n zoodje!" komt men en: te O. vraagt verder: aan de uitdrukking: „Wat en:

Hoe moet ik het verklaren, dat ik een jongeling groet, door hem bij zijn „van"' te noemen, terwijl ik zijn zuster aanspreek met den naam van Anna, Maria, of hoe ze dan ook heet?

Wat het eerste betreft zoo is~ de uitdrukking: „Een zoodje, " ontleend aan de visscherij en den vischhandel; „een mooi zoodje aal, " enz 't is dan een verzameling van klein en groot, soms ook van velerlei. Zoo werd en wordt het woord ook toegepast op al wat zoo min of meer is bijeen gescharreld en spreekt men wel van een wonderlijk zoodje, een raar zoodje enz.

Bij de tweede vraag zij wel allereerst opgemerkt, dat dit lang niet altijd zoo is. Vele jongelingen worden wel degelijk bij hun voornaam aangesproken en lang niet alle meisjes bij hun doopnaam. Toch is in 't algemeen wel te begrijpen wat de vrager bedoelt. Dat men een jonkman met den stamnaam aanspreekt, heeft zijn oorsprong daarin, dat een man hoofd is of zijn kan van een geslacht, dat ook naar hem heet. Vandaar spreekt men van stamvader. Zelfs achten velen, dat als van een geslacht alleen een cf meer dochters overblijven, dat geslacht dan, ook als de dochters kinderen hebben, toch niet voortgaat, wijl de man hoofd is, en den naam geeft.

De vrouw wordt dan beschouwd als in het geslachtshoofd begrepen, en daar zij geen eigen geslacht-zal vormen, ook niet met den geslachtsnaam aangesproken. Daar komt bij, dat in het gebruik van dien voornaam iets liefelijks ligt. Het klinkt niet fraai tot een meisje te zeggen: Jansen, Pieters, of zoo, al kan het vaak niet anders. Veelal voegt men er dan toch ten minste den voornaam bij. Ditzelfde lieflijke drukten onze vaderen ook uit, door het je achter voornamen, Betje, Jansje, enz. en 't is zeer jammer, dat er tegenwoordig zooveel menschen zot genoeg zijn, om Jeannette, en Betsy en Willie en Katy en Corrie, veel mooier te vinden, dan de oude, goede Nederlandsche namen, 't Allerdwaast is wel, dat vele van de zoo misnoemde meisjes, bij onderzoek blijken, heel gewone Hollandsche namen te dragen, b.v. Wilhelmina, Catharina enz.; en die worden dan zoo verfraaid, dat men ze niet meer kan herkennen! Dat past Nederlanders niet.

Met een vierde vraag sluiten we voor ditmaal

’t Betreft wordt van was dat? Hand. 5 : 37, waarin gesproken zekeren Judas den Galileeër. Wie

Deze Judas behoorde tot de Pharizeeën en was een oproerig man. Toen de Romeinen onder den landvoogd Quirinus het Jo.jdsche volk lieten beschrijven, ten einde des te beter belasting of schatting te kunnen innen, kwam Judas daartegen op. Hij toch beweerde, dat Israël, als het volk Gods, niet verplicht was aan de heidenen schatting te geven. Judas verwekte een opstand, die echter weinig baatte, hoewel velen hem volgden. Judas zelf werd gedood, zijn aanhang verstrooid. Zijn zoon echter hield het verzet vol, en zoo men meent is het deze opstand die ten slotte geleid heeft tot den oorlog, waarin Jeruzalem werd verwoest, 70 jaar na Chr.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen