Buitenland.

Frankrijk. De kerkelijke gezuiverd. atmosfeer

Een belangrijk bericht komt uit Frankrijk tot ons. Het luidt: De ofïicieuse synode van de Gereformeerde staatskerk te Orleans vergaderd, heeft met eene meerderheid van 60 stemmen verklaard, dat zij de confessie van Bois van 1872 als fundament voor de toekomstige organisatie der kerk aanvaardt; terwijl ^eene minderheid van 40 stemmen uitsprak dat zij een samengaan met de liberalen wenschte, nadat deze de confessie van 1872 ook hebben willen aanvaarden, zij het ook met de eigenaardige clausulen, die wij in dit blad hebben medegedeeld.

Dit besluit zal niet weinig bijdragen tot het zuiver maken van de kerkelijke atmosfeer in het Protestantsche Frankrijk. Reeds lang was die onzuiver, omdat er in de officieuse synode elementen waren, die aanstuurden op een vereeniging met de liberalen, die men door de officieele synode van 1872 en de korte geloofsbelijdenis, aldaar aangenomen, buiten het kerkelijk erf had willen sluiten.

Tot die uitsluiting is het echter nooit gekomen. De Fransche regeering heeft nimmer willen veroorloven, dat er na 1872 eene nieuwe officieele synode samenkwam om de besluiten van 1872 ten uitvoer te leggen. Daarom bleven orthodoxen en modernen, of gelijk men het in Frankrijk noemt, evangelischen en Uberalen, in éen kerkverband vereenigd.

Deze toestand werd onhoudbaar bevonden, en daarom kwam in 1885 eene officieuse synodale organisatie tot stand, waartoe alle kerken werden toegelaten die de geloofsverklaring van 1872 aanvaardden. In den kring van de kerken die zich bij de officieuse organisatie aansloten, kwam echter van lieverlede een groep op, die weder alle leden van het groote Fransche huisgezin in éen kerkverband wilde vereenigen. Het scheen alsof de evangeUschen op den duur bij dien strijd het onderspit zouden moeten delven; doch nu , is gebleken dat er een meerderheid te vinden was, die de geloofsbelijdenis opgesteld door den predikant Bois, wil handhaven en om die reden niet verlangt kerkelijk samen te wonen met hen, die trots hunne verklaringen in den grond der zaak die geloofsbelijdenis verwerpen.

Elk consistorium zal zich nu moeten uitspreken, of het zich wil houden aan de confessie Bois, of dat het het Uberahsme huldigt of de unie wenscht.

Dit laatste is reeds door het consistorium van Bordeaux gedaan, doordat het besloot tot het stichten van een cultusvereeniging, „die als grondslag den geloofs-en vrij heidsgeest der reformatoren en de godsdienstige grondbeginselen der officieele Synode van 1872 hebben zal." Het consistorium van Bordeaux heeft daarbij zich aangesloten aan het protest van de minderheid der Synode van Orleans, en spreekt daarom de hoop uit, dat het hem gelukken zal, alle Protestanten van Bordeaux onder één kerkverband te houden.

Uit de politieke bladen hebben onze lezers vernomen, tot welke treurige tooneelen het inventariseeren der kerkelijke eigendommen, die door de nieuwe wet op scheiding van kerk en staat tot staatseigendom verklaard zijn, heeft aanleiding gegeven. In menige kerk in en buiten Parijs heeft deze handeling aanleiding gegeven tot het storten van bloed, omdat de verzamelde menigte in het kerkgebouw de ambtenaren van den staat, die kwamen inventariseeren, niet wilde toelaten, en voor dezen dan door middel van militair geweld toegang verschaft werd. Wij vinden dit middel tegen het onrecht dat aan de kerk gedaan wordt, niet waardig en nog minder overeenkomstig de Heilige Schrift. Het best protesteeren die bisschoppen, die in hunne diocesen collecten georganiseerd hebben voor den eeredienst, en die leden der Roomsche kerk, die daarvoor milde offers brengen. Wij houden er ons van overtuigd, dat wanneer de geestelijkheid onder de veranderde omstandigheden toont, dat zij zich weet te verloochenen en, trots het ontberen vau het staatstractement, grooten ijver betoont om het volk te bearbeien, datgene wat ten kwade gedacht is, ten oede zal gekeerd worden.

Wij kunnen ons echter de houding van vele oomschgezinden, die nog prijsstellen op hunne erk, zeer wel begrijpen. Het is toch ergerlijk anneer men ziet, dat de overheid, die geen elegenheid voorbij laat gaan om te toonendat ij een tegenstandster is van alle religie, de and legt op goederen, die voor het meerendeel oor de leden der kerk zijn geschonken, en aarover alleen de kerk heeft te beschikken. n menige kerk heeft daarom de geestelijkheid e kennen gegeven, dat zij de inventarisatie alleen oeliet, omdat de paus, die in kerkelijke dingen et laatste woord te spreken heeft, zich nog niet itgesproken had.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen