Dereenigingsteben

Dr. SCHEURERS HOSPITAAL.

Van het Petronella Hospitaal te Djogja op Java, uitgaande van de bekende Vereeniging „Dr. Scheurer's Hospitaal", verscheen het elfde jaarverslag.

Een verslagf, dat waard is om te komen onder de oogen van allen, die het wèl meenen met de Inlandsche bevolking en dus ook de Zïcding goed gezind zijn. Dus . . . zeggen wij, omdat het haast ondenkbaar is, het beste te wenschen voor de millioenen in den Indischen Archipel zonder een goed hart te hebben jegens de Zending,

Het goed gestelde verslag toch boeit den lezer door de interessante mededeeliugen, die het, bevat, en die zoo duidelijk doen zien dat de medische zending een middel is, door God gegeven, om de Zending in haar geheel krachtig te steunen en de kerstening van de bevolking te bevorderen.

De arbeid in het hospitaal in Djogji wordt steeds uitgebreider. Het aantal patiënten, in het Ziekenhuis verpleegd, was: annen 791, vrouwen 557. Het aantal verpleegdagen was:45447, zoodat er gemiddeld eiken dsg 124 patiënten in het Ziekenhuis waren. In de polikliniek wer den nieuw ingeschreven ruim 5000 patiënten. Het aantal patiënten was 32.832 in het afgeloo pen jaar, dat is pl.m. 104 per dag. Er werden 351 grootere en kleinere operaties gedaan, waaronder vele oogoperaties.

Deze cijfers wijzen genoeg aan, dat het Petronellahcspitaal een ruim arbeidsveld vindt. En voortdurend komen er meerderen hulp vragen, dan de ruimte to-^laat op te nemen. Dr. Pruys, de opvolger van Dr. Schreurer — hij zelf wenschte slechts waarnemend missionair arls-directeur te zijn — ^schrijft daarvan:

„Dagelijks moeten we zieken afwijzen, omdat het hospitaal te vol is.

„Daarbij worden natuurlijk de zwaarste zieken .opgenomen en de lichtere geweigerd. Maar onder deze zijn er, die ééne a twee dagrei/.en ver komen ea dan onmogelijk alle dagen of om den anderen dag terug kunnen komen. Voor deze msnschen, die slechts behoefte hebben aan een onderdak en aan dagelijksche behandeling, is in ons hospitaal geene plaats en zoo gaan ze dikwijls ongetroost weer weg*. Volgt men hierbij de inspraak van het hart en neemt men ze op, dan komt het hospitaal vol met een cate gorie van lijders, waarvoor het niet bestemd en veel te goed is; nl, vee! te goed ingericht met ligging, verpleging, personeel enz.

„Tk heb daarom eene collecte gehouden en krijg nu maandelijks de beschikking over een sommei je, waarvan ik die menschen onderdak en dagelijks 10 cents voor voeding geven kan. Ze wonen dan eerst de godsdienstoefening bij, krijgen raedicijnen en een dubbehje en gaan •weê' heen".

Het stekje, vóór 10 jaren geplant, is aUoo ontwikkeld, is tot een boom opgegroeid, waaronder velen genezing zoeken en vinden naar lichaam en ziel beide. Ei-zit groei in, de Heere geeft den wasdom; en juist daarom behoort de Vereeniging „Dr. Scheurers Hospitaal" door de Gereformeerde keiken gesteund te worden. Het is toch duidelijk, dat hier een heerlijke reaping is aangegeven: door de medische zeading den inlander tot zegen te zijn.

Deze Vereeniging heeft zeker groote reden tot dankbaarheid. In het eerste jaar van haar arbeid, r897, ontving zij aan contributies en giften nog slechts een bedrag van / 1616; thans, tien jaren daarna, is dat bedrag gestegen tot ruim /10.000.

Er kan echter nog veel meer gedaan worden. De broeders en zusters, die zich met deisen arbeid bezig houden, wachten slechts op de blijken van groeiende sympathie en toenemende liefde jegens het werk der Zending, om de vleugelen breeder te kunnen uitslaan; om op het terrein van de medische Zending meer te kunnen doen.

Ds. Ingwersen was verleden jaar de gast van Ds. Zwaan te Djogja, waardoor hij vanze'fyan nabij den zegen, die van het Petronella hospitaal uitgaat, kon waarnemen. De indrukken, door hem ontvangen, geeft hij aldus weer:

„Is het dan zelfs voor een pas inkomend vreemdeling niet overduidelijk, dat hier een arbeid wordt verricht, die niet anders kan dan God en Zijne genade loven en die ver in den omtrek levensgeur en zegen verspreidt? "

„Ge moet ze zien in dat hospitaal, al die eliendigea, van wier won Jen en krankheid ge u menigmaal niet schrikkelijk genoeg een voorstelling kunt maken. En dan moet ge's morgens half negen eens gaan staan bij den ingang. Van verre komen ze af, strompelend of op anderen steunend, of op een baar gedragen, of in een wagen gereden.

„Hier hopen ze op verlossing van hun gekende ellende.

„Maar eerst wordt er gearbeid aan hun geestelijke krankheid, die zij niet kennen. Een van de helpers spreekt ze van den Heere Jezus en zijn offer voor de zonden. Dan mogen ze één voor één hun lichaamsnood komen klagen bij Dr. Van Marie, die hun vertrouwen inboezemt, en onder zijne behandeling niet vergeet te spreken van de genade des Heeren.

„O, als ge dat werk zoo eens nagaat, als ge de nooit vermoeide verpleegsters eens volgt door de zalen, als ge de handigheid van de inlacdsche helpers en helpsters bewondert; als ge den uitgebreiden en gezegenden arbeid van Ds. Zwaan beschouwt — dan kan het niet anders, of ge hebt er wel voor over, veel liefs te verlaten, en ge bidt: o, Heere, gebruik ook mij in Uwen zaligen dienst tot uitbreiding van Uw Rijk", Jammer, dat Dr. Scheurer door ernstige ziekte zijn mooien arbeid niet kon voortzetten. Zijn vertrek naar het moederland was voor het Hospitaal een waar verlies. Bij gelegenheid van de verwelkoming van Dr. Pruys, den „waarnemenden" Directeur, gaf een vau het Javaaasche personeel op deze treffende wijze uiting aan zijn droefheid over het heengaan van Dr. Scheurer: „De dokter heeft hier langen tijd met veel moeite gegraven ea gerooid op een harden grond en veel tegenstand moeten overwinnen en nu begon alles zoo mooi op te komen'en moet de dokter weg".

En Dr. van Marie, die in de maanden tusschen het vertrek van Dr. Scheurer en de aankomst van Dr. Pruys tijdelijk directeur was, schreef aan den Kerkeraad van Amsterdam:

„Herinnert u slechts een oogenblik, wat Dr. Scheurer's weg geweest is in Indië. Toen hij derwaarts ging, was de kerkelijke positie van zendeling artsen nog niet geregeld: Dr. Scheurer werd daarom uitgezonden door de Ned. Geref Zendingsvereeniging, waarin destijds Ds, Lion Cachet aan 't hoofd stond. Na eenigen tijd te Batavia te hebben doorgebracht, vestigde hij zich te Poerworedjo.

„Van het kleine inkomen, dat de Zendings vereeniging kon zenden, moesl hij wonen en leven met zijn gezin, en zoo goed en zoo kwaad het ging kliniek houden; gij begrijpt, hoe hij zich moest beperken, en tevens wat het geweest moet zijn voor iemand, die helpen kan en zoo graag helpen wil, om van bijna alle hulpmiddelen verstoken te zijn. Spoedig kreeg hij begeerte naar Solo te gaan, om in het hart van het Ja/aansche volksleven de banier van het Kruis door middel van den dienst der barmhartigheid te gaan opheffen. Daar heeft bij geleefd met zijn gezin in de kampocg, in een inlandershuis, daar heeft hij hulp verleend aan zieke Javanen, zooveel in zijn vermogen was, en — dat is misschien minder bekend — daar heeft hij soms gebrek geleden, al heeft de Heere altijd tijdig hulp gezonden. En wat was het eind van zijn pogen in Solo ?

„Dat van regeeringswege hem het wejk werd belet, omdat iiij het evangelie van Christus bracht".

Wat Dr. Pruys in zijn brief aan den Kerkeraad van Amsterdam zegt van de taak, die hij heeft te vervuilen, verdient wèl hier te worden opgenomen. Hij schrijft o. m.: „Hoe heerlijk die taak overigens is en bij nader inburgeren nog worden kan, dit is moeilijk onder woorden te brengen.

„EQ toch zou ik het zoo gaarne eens uitvoerig willen schilderen ; want dat er zoo weinig liefhebbers onder onze christelijke dokters en studenten zijn voor de taak van missionvir arts, moet welhaast iu hoofdzaak daaraan toege schreven worden, dat men niet weet, wat men versmaadt.

„Doch afgezien hieriran, niet in hoofdzaak het aangename van den werkkring, maar wel de dringende behoefte die hier te vervullen is, moet de drijfveer zijn, en daarom mag ik hier nog wel even over uitweiden. Immers weet ik te goed, hoe actief gijlieden zijt in het zoeken van eenen tweeden dokter; doch ik betwijfel sterk of onder de christelijke dokters en studenten en in de gemeente wel genoeg bekend is, welkeen Jevenskwestie voor ons werk het hier geldt. Niet alleen om de groote operaties; m'-iar ook om de belangrijke en vele medische e a technische, en ook geestelijke vraagstukken, waarover men zoo noodig eeris met een geloovig collega moet kunnen overleggen.

„Behalve de opgenomen zieken, waaronder veel belangrijke gevalles, en de dagelijks loo pende praktijk komt er nog zooveel kijken ia den vorm van zorg voor het personeel, voorde gebouwen, de uitbreiding en voltooiingspLinnen, ce fioancieele overleggingen en zorgen, en zoo veel meer.

„Waarlijk, als er tv/ee goed samenwerkende dokters zijn, kan all' s prettig en goed gaan en blijft er tijd voor studie en ontspanning O'^er; maar als ik straks alleen ben, is het ove! matig hard werken en komt toch het grootste deel van het werk niet behoorlijk tot zija recht. Moge daarom in onze Kerkbode en van daar uit in oase verdere christelijke pers eecs met nadruk gevraagd worden aan de consciectie der aangewezen personen, of zij deze roepstem niet behooren te volgen; en zegene de Heere dit middel om ons spoedig den gewenschtes^ man te doen toekomec."

Het Bïstuur van de Vereeniging „Dr. Scheurers Hospitaal — bestaande uit de zusters H. S, S. Kuyper (Presidente), C, van E-ghen— Van Marie, J. A. M. van Schelven, CM. E. Kuyper en L. B. van Schelven — heeft g^iorgd, dat deze woorden van Dr. Pruys oadet de aandacht van allen kunnen komen, door ze in het jaarverslag te doen opnemen.

Hartelijk hopen wij, dat de arbeid van deie Vereeniging worde gezegend; dat bij gewaardeerd worde door de leden onzer Gereformeerde Kerken. Er wordt reeds veel voor de.? e zaak gedaan. O'/er het laatste boekjaar va-ic'aX he Bestuur uit Amsterdam aan contributiën oat vangen / 885, uit Rotterdam f 593. uit Zssrolle / 221, uit 'sGravenbage / 217; enz. Deze cijfers wijzen op klimmende belaDgstelling. Doch er kan nog veel meer gedaan worden.

En dat zal ook wel, wanneer maar het gebod des Heeren wordt overwogen: „Predikt het Evangelie aan alle creaturen"; want dit gebod — aldus eindigt het voortreffelijke Jaarverslag — was niet alleen gezegd tot da missionaire arbeiders, maar tot elk lid van Christus' Kerk op aarde; en nu ge zelf niet kunt henenirekken naar het Zendiogsveld, wilt ge toch aüen uw eereschuld betalen, en dcor gebed en werkzaam heid de handen sterken dergenen die daarginds arbeiden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen