Voor Kinderen.

WAPENS.

Gelijk elk koninkrijk en iedere stad, zoo heeft ook menig aanzienlijk geslacht zijn wa pen, waaraan het te kennen is. Dergelijke wapens of wapenschilden kan men vaak zien boven de poorten van kasteelen, op rijtuigen, grafzerken enz.

De verschillende deelen en figuren van zulk een wapen, hebben elk zijn beteekenis. Het is niet hetzelfde, hoe de kroon er uitziet, hoe de streepen in de vakken loopen, of het wapen een zoogenaamden balk heeft, welke kleuren het toont enz. Er is zelfs een afzon derlijke wetenschap, die de Wapenkunde of heraldiek heet, welke leert de beteekenis van een wapen en al wat daartoe meer behoort, te verstaan. Maar weinig menschen zijn daarvan goed op de hoogte.

Doch er zijn ook wapens met voorstellingen, die als het ware spreken tot elk die hen ziet, en daarom sprekende wapens heeten.

Er bestaat een oud Spaansch geslacht, welks wapen niet anders vertoont dan drie roode streepen. Dit heeft dezen oorsprong:

De stamvader van dit geslacht was een dapper krijgsman, die vele eeuwen geleden zijn koning in den oorlog groote diensten had bewezen.

Eens werd hij in een veldslag ernstig gewond, en weggeleid om te worden verbonden. De koning, die er van hoorde, ging dadelijk tot hem, en doopte drie vingers in het bloed, dat uit de wonde vloeide, welke verbonden zou worden.

Nu trok de koning op een stuk linnen, dat daar juist lag, diie roode streepen en sprak: „Dit zij voortaan uw wapen!" Én tot op den huldigen dag, blijft alzoo de herinoering aan 's mans dapperheid bewaard.

Velen lezers is zeker het wapen van Engeland niet onbekend; het is in vakken, of zoogenaamde kwartieren verdeeld. In een dezer vakken ziet men een harp. Ook dit bewaart de herinnering aan een schoone daad.

Nu duizend jaar geleden hadden, gelijk wij weten, de landen van Midden-en Zuid-Europa veel overlast van de toenmaals nog heidensche Denen en Noren. De Denen veroverden zelfs Engeland, en heerschten er voor een tijd. L

Bekend is vooral hun vorst Kanut, die een wijs man was, en krachtig tekens. W

De Engelsche koning, Alfred, later bijgenaamd de Groote, kon zich in het eerst niet tegen de Denen staande houden en moest vluchten. Doch in het geheim verzamelde hij een leger, om tegen de vijanden op te trekken. Deze lagen in een versterkt kaïup en het was nu zaak, dat kamp te verspieden. G

Alfred vertrouwde dit gevaarlijk werk aan niemand toe dan aan zich zelf. Hij was een beSwaam harpspeler, en nu vergiomde hij zich als speelman van beroep, ging naar het Deen sche kamp en speelde voor hun tenten, terwijl zij dansten en zwelgden. Middelerwijl liet hij overal zijn oogen gaan, lette er op hoe het kamp gelegen was, hoe de Denen gewapend waren, en op al wat hij hoorde spreken. Ongedeerd kon hij de legerplaats der vijanden verlaten. d ( D t d

Nu hij wist wat hij weten moest, keerde hij tot zijn mannen terug, en voerde hen aan tegen de Denen, die een geweldige nederlaag leden. Alfred regeerde nog lang daarna, tot zegen van zijn volk, dat hem, als gezegd, den Groot en noemde. De harp werd in het Engelsche wapen opgenomen, ter herinnering aan wat hij als speelman had gedaan.

In den tijd toen vele bisschoppen niet alleen in de kerk gezag hadden, maar ook over een stad of land, regeerde te Mentz bisschop Willegis. Hij was een zeer bekwaam en vroom man, doch van nederige afkomst.

Nu mishaagde het den grooten heeren en hoogen geestelijken van het bisdom, dat zij een man, wiens vader wagenmaker was geweest tot opperheer hadden gekregen.

Om hun misnoegdheid te luchten teekenden zij met krijt, wielen èn wagenraderen op de deuren van het paleis en op de kerkmuren. Iedereen begreep zeer goed, wat dat beteekenen moest; ook de bisschop en vorst Willegis, doch hij wachtte zich wel er iets van te zeggen.

Eenigen tijd daarna echter, werd het vorstelijk wapenschild boven den hoofdingang vaa het paleis aangebracht. En wat zag men nu? Het vertoonde op een wit veld een rood wiel. Ook het bisschoppelijke zegel droeg voortaan ditzelfde teeken. En toen eenigen Willegis vroegen waarom hij dit wapen had gekozen (wat zij waarschijnlijk zelf zeer goed wisten) gaf hij lachend tenantwoord: „Het zegt tot mij,

O Willegis Willegis! Denk woher du kommen sis." D. i. Bedenk waarvan gij gekomen zijt. Opmerkelijk was zeker, dat kort daarop de wielen op deuren en muren geteekend, verdwenen. Zoo was het kwade door het goede overwonnen.

CORRESPONDENTIE.

J. S. te K. Zoo mogelijk geven we spoedig antwoord op uw vraag; de beschrijving is wellicht eenigszins onvolledig.

Als vragen ongeteekend zijn of de vrager zich slechts met een enkele letter aanduidt, wordt de vraag ter zijde gelegd en kan geen antwoord volgen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen