Uit de Pers.

Het besluit der jongste Synode, om aan de siudentcu het preeken te verbieden, geeft aan de Friesche Kerkbode aanleiding om op een vergoeding voor de studenten aan te dringen;

De Heeren Studenten hebben aanspraak op eeiie vergoeding voor wat hun door de Synodale uitspiaak is ontnomen. Naar onze gedachte is een vergoeding mogelijk.

Wij zouden de jeugdige «Najireeërsn niet willen afschepen met den goeden raad vaa Vader Ravcsteijn, dien wij hier alschrijven:

Onderwijlen willen wij onzen Student geraden hebben, dat hij, om zig tot het prediken vaardij; en bfquaam te maken, een gezelschap van drie of vier van de allerbequaamste en meest geoeffande medestudenten tragt te bewegen, oni wekelijks, nevens hem, bij beurten de Predikatiën, onder het toezicht van den Hoogleeraar gedaan, en naar zijn crisis verandert, in d'een of andere Kerke te herhalen, en volgens de kunsftegelen van welsprekendheid, met cierlijke en zedige gesten uit te spreken, gevende aan malUanderen, na het eindigen, een behoorlijke crisis, niet redenen bekleet uit de gehoorde Predikorde. Bij welke gelegentheid men te zamen, in huis gekomen zijnde, zig onderling kan oeffenen, door elkander texten op te geven, om daar bequaame isleidiogea op te vinden, over het oogmerk, verbant, korten inhoud, verklaring, betoging en toepassing met elkander te spreken, waardoor men meter tijt een zonderlinge vaardigheid bekomt, en d'een den anderen tot opscherping strekken kan.

Hoe goed deze raad van Ravesteijn moge wezen, zonder meer hebben onze Studenten daaraan niet genoeg. Hun moet op gemakkelijke wijze een weg geopend worden, waarin zij praktisch geoefend worden voor den heiligen Dienst. Laat daardoor hun studietijd met een jaar of een half jaar verlengd worden, het zij zoo: dat is geen verlies. Deze weg zou geopend worden door het inrichten van zoo genoemde hnlppredikers diensten of, zooals men ook wel zegt, van een vicaria.at. Wij willen uiteenzetten wat wij bedoelen.

Zoo mogelijk wenschen wij een praktische voor-

bereidie zich nog bereiding, en verder uitstrekt dan het j, rfiken, dat nu verboden is.

^ VOETÏUS leert, dat de praktische voorbereiding •h«taat in-i-openbare voorlezing van Gods Woord; r Dredikaties in 't openbaar; 5. namiddag lezing 'f nreek over den catechismus; 4. catechisatie met °L kinderen in kerk, school en huis; J. het be «.ken van zieken en treurenden en het optreier. in vacante gemeenten; 6, het bezoeken van eUen-Xwexi waar ook; 7. het houden van een preek in ^1 kleinen kring van personen, die tegenwoordig ^0 als in Cornelius' huis, om te hooren (Hand. a\< \-8 I'S' bijwonen van de prophetieën in bedotea kring; 9, de herhaalde bijwoning van de Kerkeraadsvergadering; 10. den omgang met benroefde Dienaren, om te raadplegen over allerlei «vallen, de Kerkregeering betreffende; 11. het houden van huisgodsdienstoefeningen, met verlof van den huisvader; I2, het houden van gesprekken met andere Theologen over Godgeleerde onderwerpen.

Deze voorbereidende practijk volgde bij Voetius OD het praeparatoir examen.

Van deze 12 Voetiaansche exercities zouden er voor dezen tijd een paar uitvallen en vervangen worden door andere, maar in hoofdzaak zouden zij „a nog kunnen terugkeeren. Zij zouden kunnen plaats hebben in elke niet al te groote Kerk, onder de leiding van den Dienaar der plaats. De proponent zou, door zich bij zulk een Dienaar te voegen, een schoone oefenschool hebben. Hij kon de eerste oefeningen in het preeken in het openbaar met goedvinden van den Kerkeraad, houden onder de leiding van dien Dienaar. Hij kon, met goedvinden van den Kerkeraad, de Kerkeraadsvergaderingen bijwonen. Hij kon mee op huis-en ziekenbezoek. Hij kon desnoods alléén de gemeente in. Er zouden er gevonden worden, die hem kapelaan noemden. De meesten zouden hem den jongen dominé heeten.

Het spreekt van zelf, dat in vele gevallen deze hulp meer voor den proponent dan voor de kerk dienen zou. Alleen waar de Dienaar des Woords door zwakheid des lichaams of door ouderdom verhinderd was, zijn vollen dienst waar te nemen, zou de dienst van zoo'n proponent ook de Kerk of den Dienaar ten goede komen, en daardoor misschien eenige aanspraak geven op honorarium. Maar regel moet zijn, dat die arbeid niet betaald wordt: hij behoort tot de voorbereiding voor den Dienst des Woords.

Het zal ook duidelijk zijn, dat met zulk een hulpdienst geen sdienstu: in de Kerk geschapen wordt, al zou dan die dienst ook wat minder in rang zijn dan éen van de vier in de Kerkenorde genoemde diensten. Wij wenschen niet den Roomschen weg op te gaan, die een geheele hiërarchische ladder kent met den Paus bovenaan. Buiten de drie ambten zijn er naar Gods Woords geen ambten in de Keik te wachten.

Elke Kerk heeft de vrijheid, cm iemand die praeparatoir geëxamineerd is, te beroepen, maar er zouden er spoedig zijn, die de voorkeur zouden geven aan hen, die eenige maanden oefening bij een bekwaam Dienaar hadden doorgemaakt. Op wijze zou de hulpprediker spoedig een positie hebben in het leven der Kerk, al werd voor hem kerkrechtelijk geen rust gevonden voor het hol van zijn voet.

Zoo'n vooroefening zonder in eenig ambt te staan, zou van'groote beteekenis kunnen worden. Kr zijn mannen onder onze predikanten, die in staat zoudeu zijn, een student kersversch van de Academie komend, in een half jiar te veranderen in een pastor zonder pastorale pretenties.

Alles zou afhangen van den proponent. Hij moet iets willen doen, zonder iets te te zijn. Hij moet ouderlingenweik willen doen, zonder op te treden met de pretentie, dat hij eigenlijk ouderling behoorde te ziJD. Hij moet predikantenwerk willen verrichten, zonder op te treden met een zucht naar den kansel. Hij moet als 't uitkomt diaconaal werk willen doen, zonder diaken te willen zijn. Hij is niels in de gemeente, niets meer dan een gewoon lid. Dat moet hem ook genoeg zijn.

Zulk een voorbereiding zou een ruime vergoeding zijn voor wat den Studenten door het preek verbod ontnomen is. In dezen weg toch zou de toekomstige Evangeliedienaar onder behoorlijke leiding veel meer practische vaardigheid opdoen. In 'dezen weg zou er een vaste gang kunnen komen in de voorbereiding; de voorbereiding kon methodisch zijn.

Ook tegen zulk een gang van zaken kunnen bezwaren ingebracht worden. Wij twijfelen daaraan geen oogenblik. Wij willen zelven dadelijk een paar bezwaren noemen.

De tijd van voorbereiding zal daardoor verlengd worden. Dan kan een bezwaar zijn, doch enkel van fiaancieelen aard. Men zou het een aanbeveliiig kunnen noemen. Er zijn steeds personen geweest, die in den kortst mogelijken tijd naar den kansel wilden gaan, omdat hun da middelen voor een langen studietijd ontbraken. Zij zelven klaagden daar het ernstigst over. Maar om een schrale beurs moet toch eigenlijk de voorbereiding voor den Dienst des Woords niet ingekrompen worden. Die voorbereiding is toch, wat het wetenschappelijke deel aangaat, doorgaans al kort genoeg. Moet du3, gedurende het half jaar of het jaar praktische oefeningen, de student of candidaat gesteund worden, laten de Kerken dkarvoor een gelegenheid openen. Het geld, daaraan besteed, zal niet weggeworpen zijn. Alleen om de verlenging van voorbereidingstijd moet deze praktische vdoroefening niet overgaan.

Deze of gene predikant zal er misbruik van maken, en zich een gemakkelijk leventje in dien weg bezorgen. Mogelijk heeft deze tweede tegenwerping eenigen grond, hoewel wij nier kunnen inzien, hoe een Dienaar met zulk een discipel bij zich minder werk zal krijgen. Vat hij zijn taak goed op, dan krijgt hij door de tegenwoordigheid van zoo'n hulpprediker (zoo iemand moet toch een naam hebben) nog meer werk in plaats van minder. Hij moet op zijn toekomstigen ambtgenoot toezien, hem corrigeeren, hem de noodige aanwijzingen doen, hem vormen. De Leeraar, die zulk een candidaat zou willen exploiteeren tot zijn eigen gemak, zou zeker niet veel aanzoek krijgen. De Candidaten zouden zoo een wel passeeren.

Zulk een voorbereiding kan niet verplichtend gesteld worden. Deze derde tegenwerping onderschrijven wij dadelijk. Maar pleit dat tegen de zaak zelve? Zullen de Kerken na verloop van tijd en na de ervaring van de resultaten van dezen maatregel, niet door hare handelingen uitspraak doen ten gunste of ten nadeele? Het niet verplichtend stellen van deze praktische voorbereiding onder de leiding van een bekwaam Dienaar des Woords is naar onze meening een aanbeveling. Mocht deze maatregel niet goed werken, das verviel hij ivan zelf. Levert hij goede vruchten, dan zet hij zich vast. Wij zouden niet gaarne een dergelijke voorbereiding zien voorgeschreven. Onze Kerken hebben niets verplichtends gesproken aangaande de voorbereiding van hen, die geroepen zullen worden tot den heiligen dienst; zij moeten dat ook n; ct gaan dri'-r.

Mocht deze gedaciiic bij d; candiditen ingang vinden, dat zij dan zelven een weg zoeken in de eene of de andere Kerk. De Dienaar des Woords en de Kerkeraad te dier plaatse moeten het met zoo'n candidaat in de Theologie regelen. Hij kan zich voorbereiden voor zijn praeparatoir examen, en tegelijk reeds eenige praktische exercitiën maken, om na dat examen ook te gaan preeken.

Wij stellen ons voor, dat daardoor vervuld zou worden een behoefte, die door het Synodaal besluit bloot is gekomen, en die toch eigenlijk nog nooit naar behooren is voorzien. Zoodoende kon het schijnbaar verlies nog groote winste worden Voor de Kerken en de aanstaande Dienaren des Woords.

Ten slotte een klein woord over den naam van dezen dienst. Wij hebben gesproken van een hulpprediker, van vicariaat. Weet iemand een beteren faam, wij geven gaarsie den onzen voor beter. Het 'S ons niet om den naam, maar om de zaak te doen.

In deze gedachte ligt veel wat aanbeveling

verdient. Reeds op de Synode werd dit deokbeeld verdedigd en Ds. de Gsus deed wijs, met hierop ook iü de pers de aandacht te vestigen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen