Voor Kinderen.

THANS EN VOORHEEN.

II.

VOORHEEN

Het ontbijt, gelijk het middagmaal, werd uitmuntend toebereid en smaakte ons best. Zoo kregen wij onder meer: keurige soep, heerlijke oestertjes, gevolgd door een zeer fijnen visch (naam onbekend) met salade; en een dessert, (nagerecht) van sappige, , tropische vruchten.

Na het ontbijt (om half zeven gebruikt) reden wij in een soort Amerikaansch wagentje met makke, kleine paarden het eiland rond. Terwijl de beesten verwisseld werden, rustten wij in de schaduw, doch kregen dorst en wenkten dat wij iets wilden drinken. Een man stond er dicht bij; dadelijk bond hij met een bies een paar bruine pisangbladeren om zijn voeten en klom in een. kokospalm, 't Klimmen leek wel op dat der apen in den dierentuin; want hij werkte zich op, beurtelings met zijn handen of roeten, van den eenen afgebroken palmtak tot den volgenden.

Wie nooit in de keerkringslauden de zoogenaamde kokosmelk heeft geproefd, kan zich geen denkbeeld vormen van den verfrisschenden, koelen dronk, dien een kokosnoot aanbiedt. De inboorling nam het topje er zeer handig af, het was ons als zagen wij een van binnen met ivoor overtrokken houten beker, gevuld met kristalhelder water, dat, ofschoon de noot aan de brandende zon was blootgesteld, zeer koel was. Vraagt men op de Gezelschapseilanden om een glas water, dan is men bijna zeker dat men een versch geplukte kokosnoot ontvangt.

Op vele koraaleilanden is het water brak en wanneer dorst de inboorlmgen kwelt, drinken zij meestal kokosmelk ; waaraan ik ovenwei nooit den naam , , «(r/è" zou gegeven hebben.

De mooie witte weg ^m het eiland heen wordt de Bezemweg genaamd; en werd door veroordeelden aangelegd. Nu wordt hij onderhouden en geveegd door menschen, die eens zich bedronken; zij moeten in de nabijheid hunner woning levenslang voor den Bezemweg zorgen. De overblijvende gedeelten worden door lieden, die minder zwaar overtreden hebben, bij beurten onderhouden.

't Is verbazend hoe overvloedig alle noodige levensbehoeften en eenige weeldeartikelen hier ie krijgen zijn. Zelfs is daar een ijsfabriek opgezet door een gepensionneerd'Engelsch officier.

Wat meer onze belangstelling opwekte waren de voortbrengselen en de handel van dit en de naburige eilanden; sprak men daarover en vroeg daarnaar, dan ontvingen wij uitgebreide inlichtingen, die zeer merkwaardig steeds beslotefe werden met de mededeeling: „Dit alles hebben wij te danken aan Gods woord, dat de Engelsche zendelingen onzen grootouders brachten".

A'aanvel lieflijk Otaheite ! Hoe gaarne zou ik u wederzien; u vergeten, doe ik nimmer!"

Tot zoover onze zegsvrouw van „De Zonnestraal" die haar reis voortzette.

Worden wij niet gedrongen aan jhet woord van den grooten heidenapostel te denken r De Godzaligheid is tot alle dingen nut, hebbende de belofte des tegenvvoordigen Cii des toekomenden levens, 1 Tim. 4:8.

MARTHA'S BEPROEVING.

1. PAPA'S LESSEN.

Martlm Curnming zou weldra vijf jaiir worde». Zij heriniterde zich geen ander thuis dan het tegenwoordige huisje in de Brugstraat te Cheriton, waar zij met haar ouders woonde. De Brugatraat liep af naar de rivier, die «loor het stadje strpomt; over die brug, waaraan de straat . kaar maam dankt, loopt de straat op tot den top van ten der heuveU die nabij Cheriton liggen. Veel valt er van die Brugstraat niet te vertellen. Nstar den top van den heuvel wordt de straat nauwer en de huizen kleiner; naar den waterkant worden ze grooter en fraaier.

Martha kon al wat lezen en op de brieven, 't waren er vele, die voor Papa kwaaien stond altijd 25 Brugstraat, dat las zij graag; nooit kwana het in haar hoofdje op, dat zij in een dier mooie, groote huizen zou willen wonen. Altijd voelde de kleine meid zich gelukkig en wist niet dat haar kinderleven zeer eenzaam, zelfs somber. was. Ze was ook zoo gelukkig immer met Mama of Papaof met beide te wezen.

Bijna den geheelen dag bracht haar vader in zijn kleine kaïaer, de studeerkamer geheeten, door. Voor verschillende tijdschriften schreef hij artikelen of hij vertaalde en corrigeerde boeken.

Moeat Martha hem iets brengen, vragen of, hoe kleia ze ook was, stof afnemen in de atudeerkaracr, altijd keek Papa haar eventjes aan, zei iets of glimlachte tegen haar. De Zondag was de heerlijkste dag der week. Zij ging al vreeg mee naar de godsdienstoefening en nai d« koffie vertelde Papa haar uit den Bijbel, dat Mama op de weekdagen deed.

Uit een grooten prêntbijbel las of vertelde de heer Cumming zijn kleine meid, die op zijn knie zat en voorzichtig de bladen mocht omslaan. Martha had enkele lievelingsplaten, die eiken Zondag een beurt kregen om bekeken te worden. Zij leerde in den laop der week een tekst c» zei die ook Zondags op, doch dit na het middagmaal; want de Bijbel dicht, dan kwam het derde Zondagsgenot met Papa èn Mama een wandeling doen, als het wsder 't maar eenigszins toeliet.

ïMartha, wie is morgen jarig? " vroeg mevrouw Cumming op zekeren ochtend, terwijl de kleine haar erwtjes hielp doppen.

»Ik moederljelief, toch al groote. ik word vijf, nu ben ik

»En wat zou je nu het liefste hebben of doen omdat je jarig wordt }

Martha antwoordde niet dadelijk en Mam* kwam haar te hulp met een : > Zou je graag thee schenken voor ons drieën f of willen we een extra wandeling vragen aan Papa en boterhammetjes meenemen met.... een potje aardbeien ? Je mag zelf kiezen, of zal ik een nieuw hoedje erl manteltje voor je pop maken

Als het u belieft opblijven, liut opblijven om bij Papa's lessen te wezen, Mama.t

Maar kindje, daar begrijp je niets van en dat is toch geen traktatie voor je verjaring; straks maak ik een lekkere thee-koek kla»r voor morgen, daar help je me zelf aan, geen les morgenochtend, maar echt een pleziertje voor je; bedenk maar wat, liefje.

»Ik heb er al lang over gedacht Mama, vraagt u het maar aan Papa, opblijven bij Papa's lessen, anders niets.

Des avonds als Martha-naar bed was, keerde mevrouw naar haar echtgenoot terug, die dan in hun salonnetje kwam, - en gewoonlijk ïijn afgewerkte stukken haar hardop voorlas. Stond, en in den zomer was dit altijd 't geval, de kamerdeur open en die van 't kabinetje daar Martha sliep ook, dan hoorde zij Papa leze». Mama soms iets vragen, zeggen, of weleens hartelijk lachen; al kon de kleine er niets van verstaan en nog minder begrijpen, zij vond het heerlijk al luisterande in te slapen. Toen Martha eens vroeg: »Wat doet u toch 's avonds samen in de salon? *, had mevrouw geantwoord; »dan zegt Papa zijn lessen van dien dag bij mij op«, — dien naam behield het voorlezen en Martha vond 't niets vreemd, dat Papa, die zooveel schreef en in zooveel boeken las, alle avonden op moest zeggen.

De heer Cumming vond de keus der traktatie vreemd, maar keurde ze goed, aangezien Martha niets anders verlangde, zelfs geen extra-bijbelles uit den prêntbijbel.

Op haar eigen stoeltje naast de canapé, d» pop op haar schoot, zat ze tusschen Papa en Mama in te luisteren en genoot van haar keus; ze kreeg geen slaap ofschoon de klok al half negen sloeg toen ze naar bed ging.

Voortaan als zij iets moeilijks moest leeren of nieuwe hulp bieden bij de huiselijke werkzaamheden van Mama of het dagmeisje, was het Martha's grootste belooning: Opbhjven tot half negen om Papa's lessen te hooren opzeggen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen