Voor Kinderen.

Nog enkele dagen en het jaar 1918 zal zijn vervlogen, gelijk vroeger zoo vele zijner voorgangers.

Het jaar verging - * Bij wisseling In menig kring.'

Hier vreugdgezang Daar rouwgeklank; Deez kort, dien lang. • •

Hoeveel keerde om " Keert nooit weerom, •* Hier, daar, alom.

Zoo schetst de dichter in klanknabootsende woorden, hoe het was aan het eind van 't jaar door hem beschre-'en. Wat hij schreef is ook ten volle toepasselijk op het jaar, dat thans weldra zal verstreken zijn. Het was een jaar, van woeling en strijd, het vierde van den grootsten oorlog die, de wereld nog ooit heeft aanschouwd. Vele duizenden krijgslieden zijn gevallen, vele anderen dragen gevolgen hunner wonden hun gansche leven mee. Talloos veel menschen zijn in diepen rouw gedompeld. Steden en dorpen zijn verwoest, evenals bosschen en velden. Overal biedt het tooneel van den oorlog een aanblik van dood en verwoesting.

Daarbij kwam .een vreemde gevaarlijke ziekte die velen, zeer velen aantastte, en waaraan wederom duizenden, vooral jongeren bezweken. En eindelijk heerschte op vele plaatsen nood en gebrek, is alles even duur, ja soms voor geen geld te bekomen. Met groote moeite wordt het allernoodigste verkregen.

Nu is er hoop dat de oorlog eindigen zal. Doch er dreigen nog allerlei gevaren. De vreemde ziekte schijnt meermalen terug te komen. En hoe het staat met voedsel behoeven wij onzen lezers niet te zeggen: zij ervaren het zelf.

De drie verdervende boden des Heeren zijn op aarde: hongersnood, oorlog, pest.

Ons heeft de Heere nog genadig gespaard en ons behoed voor veel rampen en onheilen. Hij sehonk ons het noodige ja nog meer, en zegt Zijn Woord niet: Als wij voedsel en deksel hebben, wij zullen daarmee vergenoegd zijn. Wel mogen ook wij uitroepen:

Wat is de Heer toch trouw en goed, En onzen lofzang waard, » Die weer een jaar ons heeft behoed. Voor ramp en dood gespaard.

En we vergeten niet wat volgt:

Wij bidden dan: o Hemelheer Bewaar ons ook dit jaar nog weer.

Elk voorbijgegaan jaar heeft ons veel te zeggen. Het spreekt tot ons van des Heeren trouw, maar ook van onze ontrouw. Hij is goed, wij zijn boos, diep bedorven door de zonde. Toch heeft Hij ons welgedaan. Zoo past het ons met onze zonde en schuld tot den Heere te gaan, dat . Hij ze ons vergeve. Er ligt een lange rekening die moet vereffend. Dat kan alleen Hij doen die de zonde verzoent door Jezus Christus, Zijn eeniggeboren Zoon, wiens komst in het vlgesch we pas herdachten.

Wij behoeven in het nieuwe jaar wederom Gods gunst en zegen gelijk in het oude. Vroeger meer dan thans wenschte men elkaar tegen het besluit des jaars een zalig uiteinde, en dan kort daarop veel heil en zegen in het Nieuwejaar. Die oude gewoonte was niet alleen goed, maar had ook een diepe beteekenis. Want »aan Godes zegen is 't al gelegene Met Hem gaat het goed, maar ook met Hem alleen. Verwachten wij het van ons zelf of van het ^oo genaamd goed geluk, dan komen wij bedrogen uit.

Als we zoo aan den ingang des jaars staan hebben we gemeenlijk allerlei plannen en wenschen. De een hoopt vooruit te komen in de school, de ander in zijn werk, de derde in zijn zaken en alle hopen op leven, gezondheid en genoegen.

Nu, op zich zelf is daar niets kwaads in. Wij mogen ja moeten hopen op den Heere en Zijn genade, die bekwaam maakt, ook voor de dingen van dit leven.

Maar het beste is toch dat we al onze wenschen in des Heeren hand stellen. Hem vragende om te geven wat ons goed is, zoowel voor den tijd als voor de eeuwigheid. De meeste menschen wenschen zich zelf en anderen veel geluk in het Nieuwejaar, maar het zijn tijdelijke zegeningen, geen eeuwige. Dat nu is roekeloos en dwars. Al won ienqand heel de wereld, wat zou het hem baten als zijn ziel verloren ging ? Neen, vrienden, zoekt eerst het Koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid en alle dingen zullen u toegeworpen worden ook in het nieuwe jaar.

God is machtig en gewilhg onze begeerten te vervullen, zoo zij naar zijn raad zijn. Hij staat boven alles en allen, 't al uit Uw, door Hem, tot Hem. Als we mogen zeggen: Deze God is onze God, dan is het goed. Vragen we Hem ons uit genade zoover te brengen.

Wat ons 1919 brengen zal weten we niet. Vier jaren lang heeft nu de groote oorlog geduurd en al wijst alles op vrede, toch kan er ook dan nog allerlei gebeuren, dat we niet wenschen. Daarom, gedenken we in deze dagen wat de dichter van den »Oude-jaarspsalm, Mozesde man Gods», uitroept in het Ie vers van Psalm 90.

Gij zijt, o Heer, van d'allervroegste jaren Voor ons geweest een toevlucht in gevaren. Eer berg en rots uit niets geboren waren. Eer d'aarde rustt' op hare grondpilaren. Van eeuwigheid, o God, die eeuwig leeft, Zijt gij de God, die eind noch oorsprong heeft.

Zoo is het: een toevlucht in gevaren. Dat is en blijft de ervaring van al die Hem vreezen.

En als wij ons nu voorstellen in het nieuwe jaar veel en velerlei te doen, laat ons niet vergeten dat, gelijk de Schrift zegt, al onze bekwaamheid uit God is. Hij moet den lust en de kracht geven, gezondheid en zegen. Wat wij ondernemen zal alleen dan waarlijk gezegend zijn als wij het. doen met het oóg op Hem en met vertrouwen op Hem die alles leidt naar den raad van Zijn wil.

Bedenken we wat het laatste vers zegt van Psalm, dien we pas aanhaalden, dan is het goed.

Laat Uw geni ons met haar troost verrijken, En laat Uw werk aan Uwe knechten blijken, Uw heerlijkheid niet van hun kind'ren wijken; Uw liefd'. Uw macht behoed' ons voor bezwijken; Sterk onze hand, en zegen onze vlijt; Bekroon óns werk, en nu, en t'allen tijd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen