De Roomsche Kerk en de Sociaaldemocratie.

De Roomsche bisschoppen hebben Zondag 23 December in alle kerken een mandement doen voorlezen, waarin den Roomschen uitdrukkelijk verboden werd lid te zijn van anarchistische of socialistische vereenigingen of deze metterdaad te steunen. Tegelijk werden de strengste straffen bepaald voor hen, die naar deze vermaning niet wilden luisteren; wie als socialist of anarchist bekend staat, mag niet meer als lid der Roomsche Kerk beschouwd worden, en zoowel de absolutie als de sacramenten moeten zoo iemand door den priester worderi geweigerd. ,

Het Roomsche episcopaat maakt dus wel ernst met de b'estrijding van het socialisme, want voor een Roomsche is wel nauwelijks strenger straf denkbaar dan hier bepaald wordt. Of het daarom mogelijk zal wezen deze strenge straffen ook uit te voeren, is de vraag. Wanneer het juist is, wat een inzender in de Nieuwe Rotterdammer Courant uit de Tijd mededeelt, dat bij de jongste Kamerverkiezingen in Rotterdam van de 100 Roomsche kiezers maar S8 op de Roomsche candidaten hebben gestemd, terwijl de overigen óf niet gestemd hebben, óf op »andere« candidaten stemden, waaronder ook heel wat stemmen op de socialisten zullen voorkomen, dan zou de doorvoering van dezep maatregel heel wat leden der Roomsche Kerk treffen. Maar al laten we dit vraagstuk, dat alleen dé Roomsche Kerk aangaat, rusten, we waardeeren het zeer, dat de Roomsche Kerk aldus publiek en beslist optreedt tegen eiken steun, in welken vorm ook, aan het socialisme gebracht. Het is meer dan ergerlijk, dat een deel onzer arbeiders, ook al zijfi zij nog lid van een Christelijke Kerk, aan socialistische candidaten hun stem geven.

Vooral nu het socialisme niet openlijk Troelstra verloochend heeft en het misdadig opzet-om door revolutie zich van de politieke macht meester te maken, niet heeft afgekeurd, komt ook vooT de Protestantsche Kerken de vraag wel zeer ernstig e staan, hoe ze te handelen hebben met eden, die publiek bekend stonden als anhangers der socialistische partij, ook al oemen zij zich dan > Christen-Socialist*.

Dat de Kerk geroepen is om zulke ocialisten met ernst aan te zeggen, dat ij, door nog langer bij het socialisme zich an te sluiten, zondigen tegen God, spreekt el van zelf. Ons Avondmaalsformulier ekent onder de ergerlijke zonden, die iemand onwaardig maken om aan het Avondmaal deel te nemen, ook het maken van oproer tegen , , wereldlijke regeeringen".

Moeilijker is echter de vraag, of onze Kerken daarom zoover moeten gaan als het Roomsche Episcopaat door ieder, die socialist is, voor de keuze te stellen om óf zijn socialisme op te geven óf onder den ban der Kerk te komen. Zeker zou het niet gewenscht zijn, dat een Kerkeraad zelfstandig zulk een beslissing nam, en zou het altoos geraden zijn-eerst een beslissing der Synode uit te lokken, oradat^ anders de eene Kerk hierin anders zou handelen . dan de andere en dit alle reëel karakter aan de tucht ontnemen zou. Ook moet er altoos zeker onderscheid gemaakt worden tusschen degenen, die misleid zijn geworden en de misleiders. Maar hoe voorzichtig men met de tucht ook heeft op te treden, waar het politieke richtingen geldt, — 'een partij, die openlijk oproer tegen het wettig gezag predikt en voor een revolutie zelfs niet terug zou deinzen, staat zoo lijnrecht tegeno, ver de Christelijke beginselen, d, at het lidmaatschap van zulk een partij kwalijk vereenigbaar kan wezen met het lidmaatschap van een Christelijke Kerk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen