Voor Kinderen.

NIET VERGETEN.

I.

Nu honderd jaar en meer geleden stond in een lange, druk bezochte straat der hoofdstad een winkel, waar een bord uithing met het opschrift: sDe goede verwachting".

Het huis was een groot, ouderwetsch gebouw. De hooge vensters die op kerkramen geleken, hadden kleine ruiten, waarachter allerlei ten toon lag dat te koop was. Ea dat was heel wat. Hoofdzakelijk waren het stoffen, lakensche en ^Uen; daarbij ook linnen en katoen. Maar ook kon méu ihdezen winkel fijn kantwerk bekomen, voorts naaidö& 25. werktafehjes, naalden, kleurdoozen en fiju porcelein.^ > inkels van dien aard waren er niet veel, en van daar gléi^van de goede waar kwam het zeker, dat ïDe goédf verwachting" druk werd bezocht, en het heel den dag niet stil stond.

Tamelijk vroeg op een mooien voorjaarsmorgen stond een groepje jongelui bij de winkeldeur te praten, wel te weten, aan de binnenzijde, 't Waren bedienden die er een oogenblikje afom nu de patro ameu, raatje te houden ove. •'O", " nog met was een erkoop, de uitstallin''^ velerlei, den winkel, den en avond zou doo. ê ^n vooral ook hoe men fgedaan. /.brengen, als het werk was

Plotseling ot hun nieter - het druk gesprek gestoord, ngelui een - -"°g^.° .«^^^nk hoorde het viertal ie hun te-zware, juist niet vnendehjke stem, .

jelui wel det over negenen is r , j - ; » in den winkel niets te doen al zijn er p T oogenblik geen klanten ? "

was de stem den gewonen weg een anderen had veriet was de stem van den patroon, die ditmaal kozen namelijk door de achterdeur. De jongelui haastten zich elk naar zijn plaats. Doch het duurde niet lang, of een hunner kreeg de boodschap even op het kantoor bij mijnheer te komen. De geroepene was een jongmensch van een jaar of achttien met een wat boersch voorkomen, zooals begrijpelijk was bij iemand, die uit een kleine plattelandsstad kwam, en nog pas enkele dagen in de hoofdstad had doorgebracht.

Laurens" zoo sprak de eigenaar van den winkel, »ik heb jelui zoo even minder aangenaam verrast, geloof ik. Ik zal het jou niet kwalijk nemen. Je zijt hier pas, komt uit een kleine plaats en weet natuurlijk nog niet hoe het behoort. Dit wou ik je zeggen: Doe je plicht, al zie je soms dat anderen de hunne verzuimen en — pas op voor verkeerd gezelschap. Bedenk waarvoor je hier aangesteld bent, en dat de bloei van de zaak ook jou belang is. Nu kun je gaan."

De jonge man vertrok, en stond weldra weer in den winkel, ijverig bezig met uit en inpakken. Op dit vroege morgenuur waren er nog zelden veel klanten, en kon allerlei in orde gebracht.

Doch tegen half elf ging de winkeldeur open en trad een klant binnen, een vrouw deftig maar zeer eenvoudig gekleed. Heel haar voorkomen duidde aan, dat zij ondanks haar heel gewone, zeer ouderwetsche kleeding iemand van stand, een dame moest zijn. Ds bedienden van zoo even echter, gewoon om meest naar de kleeren te zien, begrepen volstrekt niet wat bezoekster zij voor hadden. De een lachte spottend tegen den ander. Een stak zelfs achter haar de tong uit. Een derde fluisterde lachend: szeker ontsnapt uit het museum van oudheden." Alleen Laurens, de nieuwe bediende, zei niets. De be zoekster wendde zich tot een der jonge menschen en vroeg stalen te zien van wollen stof.

Maar aan de toonbank waarheen zij verwezen werd was, laat ons zeggen bij ongeluk, het ge vraagde niet te krijg«n, en werd zij verderop gestuurd. De winkelbediende aldaar schonk niei veel aandacht en beleefdheid aan het vrouwtje, nam een hoogen toon aan, en zei al spoedig kortaf:

»Ik kan je niet helpen, vrouwtje; je moet in de afdeeling daar ginds wezen. Maar vracht, ik zal mijn vriend daar even waarschuwen, anders kun je nog wel verdwalen."

üZeer verplicht mijnheer" zei de ander op een toon, die juist niet burgerlijk was.

De bediende verdween om te zeggen, dat er zoo dadelijk een vogelverschrikker zou komen, die de aandacht van al de heeren verdiende.

Toen de dame verscheen merkte zij al spoedig, dat zij van het kastje naar den muur gestuurd werd. Juist wilde zij verdrietig een andere haar nog gewezen afdeeling overslaan en vertrekken, toen een jong mensch van daar haar zeer beleefd te geraoet trad en vroeg wat zij weaschte Zij vroeg stalen van linnen te zien, en als hij die had ook van wollen stof. Na enkele oogenblikken reeds kon zij uit die.stiïkken haar keus doen. De stalen werden gereed gemaakt en Laurens r-waut hij was de vriendelijke, voorkomende bediende — bood aan ze te laten bezorgen. Doch dit behoefde niet. Er zou om gezonden worden en later bericht gebracht. Zoo geschiedde ook in den loop van den dag. Beleefd en duidelijk gaf de jonge man nog allerlei inlichtingen over de duurzaamheid. En toen de dame vertrok was het niet zonder dat zij het groote onderscheid had opgemerkt tusschen Laurens en de anderen. Al Isende zij geen van allen, zij nam zich vast voor zich voortaan zoo mogelijk alleen te laten bedjenen door het jonge mensch dat haar nu geholpen had.

Toen de jongelui den volgenden dag aan de koffietafel zaten, kwam natuurlijk het gesprek op de dame die als een vogelverschrikker zoo veel stof tot lachen gegeven had.

Lang en breed werd besproken wie ze wel wezen kon. De een hield haar voor een aanzienlijke dame, die nu eenmaal verkoos zich te kleeden naar een vroegere inode, en eenvoud stelde boven opschik. Een ander hield haar voor een gezelschapjufïrouw, die boodschappen deed; een derde voor een kruiërsyrouw-, die kleeren droeg door de een of andere dame afgedankt. Dit was zeker, zij zelf of wie haar zond moet iemand zijn van middelen. Dat bleek uit de groote bestelling die zij gedaan had, en die reeds was uitgevoerd ook. Waar zij woonde wist geen der bedienden al zou het op 't kan toor wel niet onbekend zijn. Vreemd was dat geen der jongelui deze klant ooit vroeger gezien had.

»Maar misschien kon Laurens ens wat vertellen*, zei een der jongelui. »HiJ zit daar zoo stil en zegt geen woord. En toch was hij gisteren heel vriendelijk en spraakzaam tegen die oude juffrouw. Kom Laurens, zeg eens wat jij er van weet en hoe je er over. denkt.«

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen