Voor Kinderen.

HET OOSTERSCHE HUIS.

Het dak van het huis is bij ons wel niet dat gedeelte waar de bewoners zich het meest om bekommeren. Men is tevreden als het maar tegen wind en weer beschut en niet doorlekt. Op het dak komen bij ons de meeste huisbewoners nooit. Het is dan ook volstrekt niet op veel bezoek ingericht. De meeste daken zijn zelfs schuin om het afloopen van het regenwater te bevorderen.

Dit alles is in het Oosten geheel anders. Vooreerst zijn de daken plat, zoodat men er gemakkelijk op loopen kan. Daarbij behoeft men niet als soms bij ons drie, vier hooge trappen te klimmen eer men er is. Want, zooals ik reeds vroeger zei, de huizen zijn laag en hebben bijna altijd maar ééa verdieping. Het komt voor dat spelende kinderen van de straat op het huisdak springen en er weer af, zonder veel gevaar zich te bezeeren.

Een meer gewone weg naar het dak echter bood de trap die van buiten was aangebracht. Het meest echter ging men langs de trap van binnen bij de straatdeur naar boven.

Maar waartoe ging men zoo vaak naar het dak?

Om allerlei redenen. Vooreerst was althans bij de aanzienlijken het dak ingericht als een tuin met gras, met bloemen en palmboomen. Men kon er in de koelte en de schaduw zitten, te gelijk het gezicht hebbende op de straat en op de heuvels en de bosschen in de verte. Door de hulsvrouwen werd op het dak gesponnen en het vlas gedroogd. Het was daar ruim en luchtig. Onder de stoppels op het dak verborg Rachab de Israelietische verspieders.

Het dak diende ook als plaats van afzondering.

Daartoe was er veelal een opperzaal.waar men alleen kon zijn, om te bidden. Zulk een had Daniël gelijk we in zijn boek lezen. Ook ging men er heen om vertrouwelijke zaken te bespreken. Zoo nam Samuel Saul mee op het dak om hem zijn koningschap bekend te maken. In een opperzaal gebruikte ook de Heere Jezus met Zijn discipelen den Paaschmaaltijd voor Zijn lijden.

Al dergelijke dingen te weten kan ons dikwijls van groot nut zijn om de Schrift, die ook uit het Oosten komt, beter te verstaan. Dat blijkt o. a. ook hieruit:

Als de Heere Jezus spreekt over de verwoesting van Jerusalem, dan zegt Hij, dat wie in de stad op zijn dak is niet af moet komen om nog iets mee te nemen op zijn vlucht. Dit zou bij ons een wat vreemde vermaning schijnen, maar Christus wil zeggen: Er is dan geen tijd te verliezen. Haast u om nws levens wil. Kies den kortslen weg langs de buitentrap van het dak naar de straat.

Op een andere plaats spreekt de Heere van »het prediken op de daken". Bij ons ook iets meestal onmogelijk. Maar in het Oosten was het lage dak spoedig door den spreker bereikt. Hij stond dan een weinig hooger dan zijn hoorders op straat, en op de binnenplaats. Overal kon men hem zien en verstaan. Geen beter middel om een zaak te verbreiden den haar te prediken van de daken.

Wij lezen dat Koning Ahazia van Israel door een tralie viel van zijn opperzaal te Samaria. Hiermede wordt gedoeld op het traliewerk of hekwerk dat naar de wet van Mozes om elk dak moest gemaakt worden, om onheilen te voorkomen. Het breken van zulk een hek berokkende den Koning een ongeluk.

Daar de buitentrap allicht dieven tot een ongewenscht bezoek kon lokken, werd het huis des nachts goed afgesloten. Overigens kon ieder op den dag van de straat naar het dak gaan. Ja soms een heel eind over de daken wandelen als de huizen maar dicht bijeen stonden. Natuurlijk is een wandeling in de Soerensche bosschen of in die van de Steeg wel zoo mooi, maar het beplante platte dak deed toch kostelijken dienst, bij gebrek aan andere ruimte. In onze groote steden zien wij trouwens thans hier en daar iets dergelijks, als de speelplaats eener school zich bevindt op het platte dak.

Geef het niet op.

Willem was op school in een hooger klas gekomen en zou nu aan een vreemde taal beginnen. Hij had een lesje opgekregen, om dat thuis uit te werken.

Maar dit viel niet mee. De woorden waren zoo vreemd gespeld en telkens raakte hij bij het overschrijven en het uitspreken in de war.

Nu werd Willem verdrietig. Hij vond het te moeilijk en zat met een bedroefd gezicht te kijken, toen vader binnenkwam en vroeg wat hem scheelde. d

»Die les is zoo moeilijke zei Willem. »Ik kan er niet doorkomen.»

»Alle begin is moeilijk, beste jongenc zei vader vriendelijk. »Zou je het den eersten keer al opgeven? Vraag den Heere om verstand en Hij zal het geven. Heb je wel eens van Robert Bruce') gehoord ? Niet ? Dan wil ik je iets vertellen.

»In vroeger eeuwen waren Engeland en Schotland meermalen met elkaar in oorlog. Eens was bij zulk een gelegenheid Bruce de aanvoerder der Schotten. Hij had geen makkelijke taak want telkens werd hij door de Engelschen verslagen of teruggeworpen.

Eens toen dat al acht maal gebeurd was, lag Bruce in een rotsholte wat te rusten. Slapen kon hij niet want hij was vol zorgen. Eensklaps zag hij dicht bij zich een spin, die zich langs een draad omhoog werkte welke zij eerst gesponnen had. Doch de draad brak.' De spin begon aan een andere en maakte die vast. Maar ook deze brak. En zoo ging het vijf, zes keer, geUjk Bruce met veel oplettendheid zag. Eindelijk werd de volharding beloond; de draad hield zich goed en de spinnekop klom naar boven.

»Dat is een les voor mijt, dacht Bruce. Achtmaal heb ik het verloren. Ik zal het nu voor de negende maal beproeven.

Zoo deed hij, en .... hij overwon.

»Zie, lieve Willem», sprak vader, zoo liet die Schotsche held zich leefen door een spin, en nu kunt gij weer van hem leeren. Geef het niet op, al valt het werk je nu moeielijk. Met des Heeren hulp zal het einde goed zijn.»

Willem yqlgde vaders raad, en de uitkomst heeft bewezen dat die goed was.

1) Spreek uit: Broes.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen