Voor Kinderen.

AAN VRAGERS.

Blauwvcet. — B stand. — 1 Kon. 12.1|

L. J. H. te A. vraagt inlichtingen en schrijft dit:

Onlangs las ik in een verslag van de herdenking van den Guldensporendag in Vlaanderen, een uitdrukking, waarvan ik de beteekenis niet ken en tot nu. toe ook niet ie weten kon komen. Thans kieeg ik diezelfde uitioep weer onder de oogen in het proces-Broms, de bekende Vlaamsche aktivjst, die ter dood veroordeeld werd. Als de Voorzitter van het Hof het arrest heefi voorgelezen roept Broms uit: «Vliegt de Blauwvoet !" en dan galmt als antwoord van de publieke tribune: «Storm op zee!" WUt u my daarvan een verklarbg geven.

De Blauwvoet is een zeevogel, zoover ik weet, een soort van meeuw die op de kusten van Vlaanderen voorkomt. Gelijk veelal kondigt ook het vliegen van ceze meeuw stormweer aan. Van daar dan ook het gezegde: Vliegt de Blauwvoet, storm op zee", wclke spreuk tevens een kus is der Vlaamsche vrijheid.

De Vlaamsche dichter Roden bach uit de tweede helft der vorige eeuw, heefc dcde spreuk tot een algemeene leus der "Vlamingen gemaakt in hun stiijd voor de taal en meer. Hij stichtte kringen en vereenigingen die de naam Blauwvoeterie droegen, en de oude spreuk als leus en hetkenningstceken hebben. lu heel Vlaanderen wordt zij thans gekend en begrepen. Rodenbach's standbeeld te Rousselaere, zijn geboorteplaats in België, vertoont den jongen dichter d.e een blauwvoet op de - hand heeft, terwijl de vogel gereed is uit te vliegen.

P. hoorde in een lezing dat kort voor het sluiten van het twaalfjarig b: stand (1609—1621) de Spanjaarden aan ooze Stateu geld zonden om hen zoo te winnen voor het staken der vijaudelijkneden ; ook dat men aauvankelijk vrede en met enkel een bestand bedoelde. Is dat juist ? vraagt P.

Tot kort antwoord diene dit.

De Spaansche koning Filips III was meer dan wars vaa eeu' oorlog, die zijn schatkisten en goudmijnen had ui'geput, 't kostte hem maandelijks meer dan 300, 000 kronen. Hij zag zich genoodzaakt, degenen, die hij voormaals als zijne slaven beschouwde, aan te zoeken tot vrede, (londer daartoe eenige beloften, te sparen. Want de Nederlanders, gedurende veertig jaren door de Spanjaarden getergd of vervolgd, deden zich thans ook nadrukkelijk gelden. a h r j

Onder de Spaansche Gezanten bevond zich de .listige pater Jan Nrijen, die den Gnffiei Kornelis Aarsen, een man van groote bekwaamneid en veel invloed, door omkooping voor Spanje zocht te winnen, hem, behalve een kostbaren diamant voor zijn huisvrouw, een schuldbrief van vijftig duizend krcnen aanbood. Aarsen weigerde zulks in den beginne; doch bedenkende dat hij door het aannemen de^er geschenken des te meer tot het heil des Vaderlands kon mediweiken, liet hij zich eindelijk bewegen. Weldra vond bij zich echter hierover bezwaard, en gat van het voorgevallene kennis aan de Staten, welke het genoemde aan hun Schatmeester Joris de Bie, etn man van beproefde eerlijkheid, ter bewaring toevertrouwden.

Wel verre van deze middelen ten behoeve des Lands te besteden, iets dat onze Voorvaderen als onwettig beschouwden, werd zulks na het geslotene twaalfjarige bestand den Spanjaard teug gezonden, met de welverdiende aanmerking, dat het aanwenden van dergelijke verleidelijke middelt n, ter bereiking van zijn oogmerk, ten sterkste was af te kernen.

Intusschen ontmoette men reeds aanvankelijk vele struikelblokken, om tot het sluiten van den vrede te geraken. Ais eerste voorwaarde der onderhandeling eischten de Strten, dat de Spaansche Koning de Nederlanders als een vrij en oi afhankelijk volk zou beschouwen en de vrije vaart óp de Indien toestaan, waarvan de Nederlanders niet konden afzien, zonder hunnen blotijrnden handel geheel te knakken, en deze kweek' school der zeemacht van den Staat te vernietigen. Daarenboven ijverde Prins Mauriis, zoo zeer tegen den vrede, als Oldenbarneveldt dien voor den Lande heilzaam keurde, om den last des oorlogs, die vooral Holland drukte, van onze scbou^ers te werpen.

Velen, die voordeel vonden in het volhouden des oorlogs, vielen Maurits bij; echter zegemaalde Oldenbarneveldt, door den invloed der Fransche en Engelsche Afgezanten ondersteund, over de meeste hinderpalen.

Nu het sluiten van den vrede op nieuw gewichtige zwarigheden ontmoette, sloeg men een twaaltjtrig bestand voor, hetwelk na eenige onderhaadelingen den 9en April 1609 werd getroffen, waarbij dan ook de Koning van Spanje en de Aartshertog Albertus tn Isabella Claia Eugenia dezen Staat verklaarden voor viije Landen, op welke zij niets te eischen hadden, en d^t elk in zijne bezittingen zou geë? rbiedig'1 worden. Den 7ea Junij 1609 werd dit verdiag door den Spaanschen Koning bekrachtigd, en vervolgens onder betoonii.g van groote vreugde te 's Gravenhage en Brussel afgekondigd, en getrouwelijk nagekomen.

W. R. vraagt:

In 1 Kon. 12 wordt verhaalt hoe Israel van koning Rthibeam afvieL Eeuigszins vreemd ech er slaat in dat veihaal vs. 17. Welke beteekenis heeft het eigenlijk?

Men leest in 1 Kon. 12 vs. 16 tot 19:

Toen gansch Israel zag, dat de koning naar hen niet hoorde, zoo gaf het volk den koning weder antwoord, zeggei.de: Wat deel hebben wij aan David ^ ja ge^n erve hebben wij aan den zoon van Isai. Naar uwe tenten, o Israel! voorzie nu u huis, o David! Zoo ging Israel naar zijne tenten.

Doch aangaande de kinderen Israels, die in de steden van Juda woonden, over die regeerde Rehabeam ook.

Toen zond de koning Rehabeam Adoram, die over de schatring was; en het gansche Israel steenigde hem met steenen, dat hij stierf; maar de koning Rehabeam verkloekte zich, om op etn-n wagen te khmmen, dat hij naar Jeruzalem vluchtte.

Alzoo viehn de Israëlieten van het huis Davids af, tot op dezen oag.

Al-schijnt het l7de vers daar wat vreemd te staan, de bedoeling is duidelijk.

De tien stammen vielen van Rehabeam af, die voortaan alleen in Juda, niet meer in Israel koning zou zijn. Over Israëlieten regeerde hi) dus niet meer. Er woonden evenwel in de steden van Juda om allerlei redenen ook Israëlieten, en die bleven onder Rehabeams gezag, als inwoners van zijn land.

Opheldering.

Ten gerieve van S. v. H. te R. en anderen die het raadsel, kort geleden opgenomen, niet kunnen oplossen zij gemeld dat bedoeld wordt: de hoed.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen