Uit de Pers.

In het Noord-Holl. Kerkblad las men eenige weken geleden deze, niet onscherpe, critiek:

Meerderen reeds hebben, ook in andere organen onzer kerkelijke pers, er hun bevreemding over uitgesproken dat Directeuren der Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerden grondslag aan den nieuwbenoemden Hoogleeraar om onderwijs te geven in de Uitlegging van het Oude Testament, Dr Aalders, mede hebben opgedragen het onderwijs in de Ambtelijke vakken.

Men zegt: dat is jammer met 't oog op Dr Aalders en zijn studie a; s Oudtestamenticus.

Beide beweringen schijnen ons zeer waar.

De laatste — dewijl het zeker is dat een uitgebreide veelomvattende bestudeering van meerdere Oudtestamentische problemen — om van „de" problemen die zich hier voordoen nu nog maar niet te spreken — nevens de doorloopende exegese van bijbelboeken, den geheelen man eischt die zich hieraan wijdt en volstrekielgk a/zijn beschikbaren tijd.

En om eenigermate behoorlijk coUege te geven in de Ambtehjke vakken, moeten er uren en uren en nog eens uren van den tijd af, uren die Dr Aalders als hoogleeraar in de Canoniek en Exegese van het O. T. niet kan missen.

Maar bovenal is de tweeslachtigheid der benoeming te betreuren om die Ambtelijke vakken zelve.

Dat men hun beteekenis toch met onderschatte ! Wijlen Prof. Biesterveld, hoe goed hij het bedoelde, hoe verbazend hij zich inspande, hoe knap hij er zich wist „in" te werken, heeft aan de Vrije Universiteit althans met zijn colleges in deze vakken niet veel bereikt

Vooreerst lag dat hieraan dat hij in die, trouwens maar korte, jaren — ook al weer krachtens de tweeslachtigheid van zijn benoeming — mee zich moest inwerken in de Canoniek en Exegese van het Nieuwe Testament die hem door Directeuren mede was opgedragen.

En ten andere doordat zijn studenten schier eenparig door de daad instemming betoonden met de opvatting die één hunner op de „snee" van al zijn Ambtelijke-vakken-dictaten had gecalligrapheerd: „Snertvakken."

Zij verschenen eenvoudig niet, of, zoo al een enkele maal, ze studeerden niet in de materie; de enkelen die anders wilden niet te na gesproken, 't Waren dan ook slechts testimonium-, geen examen-vakken. Men had er over 't algemeen niets mee op. En de colleges — dat is waar — waren ook niet allen interessant. Vaak te zeer met historisch-technische bijzonderheden overladen.

Prof Biesterveld werd vroeg weggenomen door den dood. Toen namen Dr Bavinck en Dr. H. H. Kuyper het college-geven in de N. T.ische en Ambtelijke vakken een tijd lang waar.

Dr Kuyper is ongetwijfeld een man van buitengewone wetenschappelijke bekwaamheid. Ik breng er groote hulde aan. Maar 't bleven voor hem toch bij-vakken en 't bleef bg-studie. En spoedig trok hij zich weer terug.

Immers Prof. SiUevis Smitt werd benoemd. Nu alléén voor de vakken van Ambt. De hoop leefde óp...

Helaas — zgn kracht kwam niet tot ontplooiing Hij deed wat hij kon. Maar verzwakte al meer, en God nam ook hem van ons weg.

Weer stagnatie. Weer hulpdiensten.

En nu benoemden Directeuren een man die op het gebied van de O. T.ische wetenschap zijn sporen met eere verdiend heeft — maar die op 't gebied van de Ambtelijke vakken volstrekt niets heeft gepresteerd; er zich geheel nieuw inwerken moet; èu — wat verre het ergste is — er bij den voortduur slechts een kUin deel van zgn tgd aan zal kunnen wijden.

En dat terwgl die vakken een geheelen mensch vragen, en een van groote bekwaamheid, juist om onderwijs te geven in deze stof!

De Theologische School te Kampen verblgdt zich in 't bezit van een man als Prof. Hoekstra, eminent-kundig in het vak hem toevertrouwd. Een man van wien zooveel kracht uitgaat daar ter plaatse en van wien zooveel mag worden verwacht, zoo God hem spaart

En nu zullen te Amsterdam de Ambtelgke vakken zoo stiefmoederlijk worden bedeeld!

En dat terwgl onder die vakken te rangschikken zijn, naast andere mingewichtige als Homiletiek (predikkunde), Catechetiek (theorie der catechese), Litïirgiek (leer van den Eeredienst) en Poimeniek ^leer der herderlijke zielzorg).

Colleges zijn te geven waarvoor uitgebreid studiemateriaal moet worden verwerkt — terwijl de afzonderlijke problemen hierbij nog vele zgn.

Waar nog bg komt dat een Hoogleeraar in deze vakken waarlijk in de Psychologie (zielkunde) geen vreemdeling kan of mag zijn.

En nu zijn onze tijden ongetwijfeld van dien aard, dat alles roept om practische toepassing onzer wetenschap op en voor het leven.

Onze studenten moeten leeren preeken, zoodat ze aan de Universiteit de theorie daarvan geheel krijgen „onder de knie"; anders kennen ze later „veel en en velerlei", xazzipreeken kunnen ze niet!

En de catechetiek is mede voor hen van 't hoogste belang — wat wordt er niet door paedagogen en knappe onderwijzers vaak op het catechetiseeren van menig predikant afgegeven en hoe is in dit stuk nog veel te volmaken!

Terwijl de zielezorg een zóó uitermate belangrijk deel van het latere practische ambtelijke werk is, dat waarlijk ook het vak dat hiervan handelt, aan de hooge-school wel grondig mag zijn bestudeerd, wil men later te werk gaan naar een weloverwogen plan en een vaste lijn — met en nevens alle vrijheid om in 't concrete, dat men later ontmoet op zijn weg, elk „geval" te beschouwen op , , op zich zelf".

Onze tijd roept, niet om kamergeleerden, maar om menschen die — veel studiemateriaal verzameld hebbende en nog steeds voort-verzamelende — toch het weten uit te brengen op de markt des levens en er winst mee weten te doen ten goede van het lichaam dat ze straks in ''t leven dienen — in ons geval dus: de kerk —; en ten goede van de zeer velen die naar hun voorlichting snakken. En nu is uitoefening van het ambt later de schakel tusschen Universiteit en volk, tusschenstudie en leven.

Daarom zijn de Ambtelijke vakken, die tot de rechte uitoefening van het ambt voorbereiden, al de aandacht waard.

Mochten Directeviren nog een man vinden die

Dr Aalders zoo spoedig mogelgk van zgn zorge voor de Ambtelijke vakken onüast!

Hij en de hoogeschool, kerken leven zouden erbij gebaat zgn.

Niet in kleinachting — integendeel: uit waardeering van de beteekenis van Dr Aalders als Oud-testamenticus van professie zij het gezegd.

En uit de hoogschatting van de vakken die dan eenen anderen zouden worden toevertrouwd.

Zakelijk gaan we van harte met deze critiek mede. Ook wij zouden het zeer toejuichen, zoo de Ambtehjke Vakken een eigen hoogleeraar kregen, die man van 't vak was. In zooverre onderschrijven we deze critiek van harte. Toch zij men tegen onvoorzichtigheid op zijn hoede. De middelen kunnen ontbreken, om zulk een nieuw professoraat te scheppen, en dan past ook in de critiek prudentie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen