Vooralsnog zonder titel - pagina 71

HET O M B U I G E N

VAN

GAAS

over de bereikbaarheid van professoren ('Ik heb ook wel eens in een café getentamineerd. Niet dat ik zo graag in cafés tentamineer maar die jongen bevond zich in de omstandigheid overdag zijn brood te moeten verdienen waardoor hij verhinderd werd de Vrije Universiteit te bezoeken. Als een student niet anders kan dient die moeite g e n o m e n te worden'), en nog veel meer. Hij had ook nogal wat kritiek op het huidige hoger-onderwijspolitiek. 'De studenten zijn er bepaald niet op vooruit gegaan en als er genoeg geld is, is dat verkeerd.' Hij bekritiseerde de hoge mate van bureaucratisering en betreurde het dat veel studenten tegenwoordig afstuderen zonder dat ooit een wezenlijk contact met een docent was gelegd. Op een gegeven ogenblik was prof. Diepenhorst aanbeland bij het bestuurscultuur van de v u . 'Als bestuurder dient men toch enige vrijheid te hebben. Mocht bijvoorbeeld de zon buiten schijnen dan moet een bestuurder de vrijheid bezitten zijn achttienjarige secretaresse een dagje vrij te geven want zo een zeventien-, achttienjarig meisje binnen houden terwijl de zon buiten schijnt, dat kan niet hè...' Wederom lag ik in een deuk. Tijdens het gesprek noteerde ik alle opvattingen die ik nog eens zou k u n n e n gebruiken bij m i j n raadswerk. Deze laatste liet ik achterwege. Gelukkig bleef de opmerking nog een paar m o m e n t e n lang hangen. Begin 2000 heeft mr. J. Donner afscheid g e n o m e n van zijn functie als vice-voorzitter van het College van Bestuur. Geen student die er tranen om kon laten want algemeen werd hij beschouwd als het kwade brein achter de vu-variant van de M UB. Als Donner zich bij het maken van beleid beriep op het speciale karakter van de v u kon je er donder op zeggen dat studenten weer een stukje verder in het hoekje zouden worden gedreven. Toch is deze man een neef van mijn 'all time' favoriete vu-student J. H. Donner (1927-1988), roepnaam Hein. Hein k w a m uit een gereformeerd juristengeslacht. In 1945 belandde hij op de rechtenfaculteit van de v u . Aanvankelijk deed hij fanatiek mee: hij bezocht regelmatig het studentencorps en zakte tot laat in de avond door. Doch in zijn vrije tijd begon hij boeken te lezen van de existentialistische schrijvers en werd een van de eerste studenten op de v u die het vu-corps leerde verachten. (Sinds Jiskefet behoren corpora tot de Nederlandse folklore.) Hij vertrok er met de woorden 'Mensch durf te leven!'. Ook schreef hij nog een pittige afscheids-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen