125 jaar Faculteit der Godgeleerdheid aan de Vrije Universiteit - pagina 49

de opzet van de studie

48

lengs wel aan de vruchten blijken.’ De hervormde kerk had bovendien geëist dat iemand drie jaar aan een rijksuniversiteit moest hebben gestudeerd om predikant te kunnen worden.73 Daarmee werden leerlingen van de vu buitengesloten, zo merkte hij op. Met andere woorden: dat argument had zijn betekenis verloren. Uiteindelijk werd men het erover eens dat voor het afleggen van het kandidaatsexamen de student zowel een bewijs van inschrijving zou moeten overleggen als een bewijs dat hij met goed gevolg de propedeutische studie had gevolgd. De eisen werden uiteindelijk zo geformuleerd, dat de propedeuse een tweejarige vooropleiding zou worden. De verantwoordelijkheid daarvoor werd bij de literaire faculteit gelegd.74 Ten slotte werd de dispensatieregeling aanvaard. Dispensatie werd verleend aan ieder die een diploma had van een vrij gymnasium waarvan de diploma’s contractueel door de senaat waren erkend. Een tweede mogelijkheid was er voor wie met goed gevolg een admissieexamen had afgelegd. Ten slotte hield men voor degenen die aan deze beide eisen niet konden voldoen, de deur nog op een kleine kier open. Het curatorium van Zetten reageerde verheugd op de besluiten van 2 juni en deed een voorstel om tot een regeling te komen. Dit kwam erop neer dat jaarlijks een afgevaardigde van de vu als gecommitteerde zou optreden bij de overgangsexamens van klas vijf naar klas zes bij die leerlingen die het voornemen hadden aan de vu te gaan studeren. De senaat stemde op 16 juni met deze voorstellen in en formuleerde een ontwerpovereenkomst. Tevens werd op die vergadering de regeling voor het admissie-examen vastgesteld.75 Dit betekende dat leerlingen van Zetten met een vijfjarig gymnasium toegang hadden tot het propedeutisch examen van de vu. Kuyper en Van Lingen hadden bereikt wat ze wilden: een speciale band tussen de vu en Zetten, waarbij Zetten niet aan de hoge wettelijke eisen behoefde te voldoen. De toelatingseisen voor de vu werden lager gesteld dan aan de rijksuniversiteiten. Daar staat echter tegenover dat de propedeuse langer was en van een andere inhoud dan aan de rijksuniversiteiten: twee jaar. Dat laatste wordt niet gemotiveerd. Waarom was er eigenlijk, afgezien van dat ‘inhaaljaar’, een propedeuse nodig behalve voor Hebreeuws en Israëlitische oudheden? Was dit een bewuste keuze? Wilde de vu zich onderscheiden van de andere opleidingen door vooral de eisen niet te laag te stellen? Een van de eerstelingen die via

Faculteit der Godgeleerdheid; Perfect Service; pag 48

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen