GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

'Hier leert de natuur ons zelf den weg' - pagina 220

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

'Hier leert de natuur ons zelf den weg' - pagina 220

Een geschiedenis van Natuurkunde en Sterrenkunde aan de VU

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

opleidingen en studieprogramma

bijzonder de inzet van mentoren en studiebegeleiders en het functioneren van de werkcolleges bij basisvakken werden geroemd en er was waardering voor aard en opbouw van het practicum.20 De basis voor dit practicum was al gelegd in de jaren zeventig en nog steeds was het practicum erop gericht een wetenschappelijke manier van werken aan te leren, met nadruk op creativiteit, zelfstandigheid en een kritische houding. ‘Daarom’, aldus de leiders van het practicum begin jaren negentig, ‘hebben wij geen kookboekpracticum, maar proberen we de studenten een onderzoekshouding aan te leren, zodat zij – als de resultaten weer niet naar verwachting zijn – het als een uitdaging zien om de grenzen van het experiment en de theorie te verleggen.’21 Het afstudeeronderzoek van de studenten vond meestal plaats in een van de vakgroepen van de faculteit, maar soms ook daarbuiten zoals bij de groep medische fysica, waarvan het onderzoek was ingebed in verschillende onderzoeksgroepen in het vu-Medisch Centrum. Deze groep werd van 1971 tot 1991 geleid door prof. dr. H. Schneider en onderwijscoördinator was R. van der Heijde. In 1996 werd R. M. Heethaar benoemd tot hoogleraar medische fysica.

milieufysica In 1990 waren de faculteiten van biologie en aardwetenschappen begonnen met een gezamenlijke bovenbouwopleiding milieuwetenschappen. Dit initiatief was aanleiding voor de vijf bètafaculteiten om na te gaan of een gemeenschappelijke milieuopleiding haalbaar was. Uiteindelijk werd besloten om niet met een gezamenlijk milieudoctoraal te gaan werken, maar milieuvarianten te ontwikkelen voor de afzonderlijke opleidingen, waarbij de opleidingen wel gemeenschappelijke elementen kenden. In het cursusjaar 1990-’91 was al een eerste keuzecollege milieufysica aangeboden aan derdejaars studenten natuurkunde. In het collegejaar 1990-’91 kreeg Boeker – de drijvende kracht achter de opleiding milieuwetenschappen/natuurkunde – een jaar studieverlof om zich te oriënteren op milieustudies elders en contacten te leggen met instituten over de hele wereld. De faculteit hechtte aan een opleiding die een sterk fysisch karakter had, met dezelfde moeilijkheidsgraad als de bestaande opleiding. De voorkeur van het college van bestuur van de vu

219

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 2005

Historische Reeks | 281 Pagina's

'Hier leert de natuur ons zelf den weg' - pagina 220

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 2005

Historische Reeks | 281 Pagina's