125 jaar Faculteit der Godgeleerdheid aan de Vrije Universiteit - pagina 309

escalatie?

308

hun ambtelijke dienst zich aan de besluiten dienen te houden. Mochten ze daartoe niet bereid zijn dan mag van de betreffende instanties verwacht worden de besluiten effectief te maken.’67 Dit voorstel werd echter niet door de synode overgenomen.68 Het was, zo overwoog de synode onder meer, niet speciaal tot de synode gericht. Bovendien waren of werden enkele van de orde gestelde thema’s reeds behandeld. Vandaar dat de synode dit stuk voor kennisgeving aannam. Ondertussen hadden de schrijvers van deze open brief een bezwaarschrift tegen Baarda ingediend. Op zichzelf genomen mag dat merkwaardig worden genoemd. Immers, in hun pamflet wordt zijn naam niet eens genoemd, hoogstens kan men zeggen dat er impliciet naar hem verwezen wordt. Wellicht speelde een rol dat de gesprekken met Kuitert en Wiersinga nog gaande waren en dat er geen reden was tegen Augustijn een bezwaarschrift in te dienen. Er leefden natuurlijk bezwaren tegen diens opvattingen over de belijdenisgeschriften, maar de synode had zich daaromtrent in 1969/1970 mede door hem laten adviseren. Het enige wat men hem zou kunnen aanwrijven waren zijn opvattingen over Genesis 1-3, maar niemand heeft het aangedurfd díe zaak nog een keer aan de orde te stellen.69 De procedure tegen Kuiterts opvattingen daaromtrent was immers op niets uitgelopen. Dat gold ook de bezwaren van Hegger tegen Baarda, maar Van den Brink en zijn medestanders meenden dat er nog enkele punten waren blijven liggen. Ze achtten hun bezwaren zo gewichtig, dat ze deze lieten drukken.70 Daarbij kregen ze de steun van de kerk van Uithuizen, die de synode verzocht dit bezwaarschrift in behandeling te nemen.71 Dat dit gebeurde blijft een vreemde zaak. Na het bezwaarschrift van Hegger was de zaak in feite uit de sfeer van de tucht gehaald, en zo sterk waren de bezwaren van Van den Brink nu ook weer niet. Dat bleek ook wel uit het vervolg. Het werd een slepende zaak. De synode besloot tot twee maal toe ‘thans’ geen uitspraak te doen over de opvattingen van Baarda, maar wel grondige aandacht te besteden aan de vraag naar der aard van het schriftgezag. Dit betekende ondanks forse synodale kritiek op het bezwaarschrift van Van den Brink c.s. dat Baarda’s opvattingen tot aan de verschijning van het synodale rapport over het schriftgezag God met ons in 1980 min of meer verdacht bleven.

Faculteit der Godgeleerdheid; Perfect Service; pag 308

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen