125 jaar Faculteit der Godgeleerdheid aan de Vrije Universiteit - pagina 234

een veranderend klimaat

openheid voor de historische kritiek was geen sprake. Hij was inderdaad minder rigide dan zijn leermeester, maar zonder dat gezegd kan worden dat hij brak met het verleden. Belangrijk was de veranderde toon: nuchter, evenwichtig, open, met aandacht voor nuances. Schippers was in 1938 gepromoveerd op een studie over de woordgroep ‘getuigen’ in het Nieuwe Testament.68 Na de oorlog kwamen in zijn publicistische werk in toenemende mate sociale, politieke en ethische kwesties aan de orde. Reden waarom in 1950 wellicht aan hem werd gedacht als opvolger van Hepp wat betreft de ethiek. In feite heeft hij deze betrokkenheid bij het ‘gewone’ leven ook tijdens zijn hoogleraarschap vorm gegeven door allerlei bestuurlijke functies te vervullen. Deze betrokkenheid kreeg tevens gestalte in de wijze waarop hij zijn eerste leeropdracht vervulde. Niet als louter academische bezigheid, maar betrokken op en gedeeltelijk ook ten behoeve van de achterban. Zo verscheen in 1954 zijn boek De Gereformeerde Zede. Daarin ging hij in op de groepscultuur zoals deze onder de nazaten van Kuyper gestalte had gekregen. Hij was erop gericht de mensen te helpen zich te oriënteren in een veranderende cultuur. In die zin is er een duidelijk onderscheid tussen dit boek en Geesinks Gereformeerde Ethiek. Schippers zette niet in bij het ‘systeem’, maar ging in op de vragen die onder de gelovigen leefden. Het subject kreeg dus een andere plaats, zoals dat in zoveel theologische disciplines zou gebeuren. Overigens is de ethiek als wetenschappelijke discipline onder Schippers niet werkelijk tot bloei gekomen. Zoals we gezien hebben werd vanaf 1953 naast de ethiek het Nieuwe Testament aan Schippers toevertrouwd, het vak dat zijn hart had. Ook van dit vak geldt dat Schippers zich relatief weinig tot vakgenoten richtte. Zijn wetenschappelijke erfenis is die van de stimulering en begeleiding van projecten. Onder zijn leiding verschenen 24 proefschriften, op zeer uiteenlopende terreinen. Tj. Baarda getuigt van hem dat hij degene is geweest die het isolement van de gereformeerde exegese heeft doorbroken. Kerk noch dogma konden bij voorbaat de uitkomst van het lezen van teksten bepalen. De tekst zelf, met al wat erin of erachter steekt, moet de kans krijgen om het woord te nemen. Dat woord zal echter slechts klinken als ook de historische bepaaldheid volstrekt serieus wordt genomen. Voor zijn leerlingen was er de ruimte om werkelijk geleerden als Bultmann en Käsemann te ‘ontmoeten’ en met hen in gesprek te gaan.69 Daarnaast heeft Schip-

Faculteit der Godgeleerdheid; Perfect Service; pag 233

233

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen