125 jaar Faculteit der Godgeleerdheid aan de Vrije Universiteit - pagina 85

oplopende spanning

84

sche faculteit van meer belang achtten dan de versterking van de theologische faculteit. En er waren er die meenden dat een benoeming van Bavinck en Biesterveld zo kort na de synode slecht zou zijn voor de verhoudingen in de kerken.67 Directeuren meldden curatoren dat zij pas tot een benoeming wilden overgaan zodra deze met een voorstel kwamen tot versterking van de juridische faculteit.68 Bijna per omgaande stonden H. H. Kuyper, Rutgers en curator Van Schelven op de stoep bij directeuren. Op 29 september werd de vergadering op hun verzoek en in hun bijzijn voortgezet. Uiteindelijk lieten directeuren zich overhalen.69 H. H. Kuyper schreef nog diezelfde dag namens directeuren een brief aan Bavinck, waarin hij hem meedeelde dat hij een benoeming zou krijgen zodra hij zou verklaren deze aan te nemen zonder nadere voorwaarden. Nog even aarzelde Bavinck. Zou hij met dit aanbod op zak de zaak van de opleidingen niet onder druk kunnen zetten? H. H. Kuyper zag daar weinig heil in. Bavinck had een weifelende aard, – een man waar je zeeziek van wordt, zo typeerde Lindeboom hem eens. Maar op 7 oktober schreef Bavinck een brief waarin hij meedeelde dat hij de benoeming aannam. Daarop volgde de officiële aanstellingsbrief en de officiële aanvaarding.70 Opmerkelijk is dat beiden, Biesterveld en Bavinck, in hun antwoord opmerkten dat ze Artikel 2 van het Reglement van de Vereniging in die zin opvatten, dat ze zich daarmee verbonden aan de Formulieren van Enigheid.71 Met andere woorden: ze wilden zich niet binden aan de ‘gereformeerde beginselen’. Naar het motief kunnen we slechts gissen. Het begrip was weinig nauwkeurig omschreven en het had een rol gespeeld in het conflict met A. F. de Savornin Lohman, wiens uitgangspunten daarmee in strijd zouden zijn. Wellicht dat Bavinck en Biesterveld om zichzelf enigszins te beschermen onder geen beding gebonden wilden worden aan zo’n vaag begrip.72 Directeuren hebben over deze voorwaarde van Bavinck en Biesterveld nog advies gevraagd aan curatoren. Dezen meenden, ook na raadpleging van de senaat73, dat het verstandig zou zijn indien directeuren hun zouden antwoorden niet bevoegd te zijn om een algemeen geldende uitleg te geven van Artikel 2 of te oordelen over iemands interpretatie. Zo is dat hoogstwaarschijnlijk ook gebeurd.74 Bavinck ondertussen had het zwaar te verduren. Velen zagen zijn vertrek naar Amsterdam als verraad aan de Afscheiding, waaruit ook hij was voortgekomen. A. G. Honig volgde hem op. Deze lievelings-

Faculteit der Godgeleerdheid; Perfect Service; pag 84

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen