'Hier leert de natuur ons zelf den weg' - pagina 96

onderzoek

tien dagen.70 Het onderzoek naar de eigenschappen van radioactief fosfor werd hierna voortgezet: de interne remstraling van 32P werd van de externe gescheiden, het energieverlies van een elektron, wanneer het de kern verlaat werd bepaald en de halveringstijdmeting werd verbeterd, waarmee deze in 1940 nauwkeuriger kon worden bepaald op veertien dagen.71 Verder werd door Frans Barendregt een Wilsonvat met volledig automatische controle gebouwd en gebruikt voor het onderzoek naar de paarvorming door elektronen in fosfor en andere elementen. Hij promoveerde op 4 april 1941 op een proefschrift over de Paarvorming door electronen.72 Barendregt was de eerste promovendus aan de faculteit die zijn gehele opleiding aan de vu had genoten. Hij had zich in 1931 ingeschreven als eerstejaars en behaalde zijn doctoraalexamen op 3 februari 1939. Na zijn promotie bleef hij verbonden aan de faculteit en de afdeling radiochemie stond onder zijn leiding.73 Een jaargenoot van Barendregt, Sjoerd A. Wytzes deed onderzoek naar a-straling. In 1937 verscheen een artikel van Sizoo en Wytzes waarin een methode werd beschreven om het doordringend vermogen van a-deeltjes van 234U en 238U te bepalen. Hierover ging ook het proefschrift van Wytzes Een bepaling van de dracht der A-deeltjes van uraan I en uraan II van 11 september 1943, het derde proefschrift in de experimentele natuurkunde. Ook dit onderzoek zou na de oorlog worden voortgezet.74 In de periode 1937 tot 1943 werden langzamerhand de nieuwere kernfysische methoden in het onderzoek betrokken en ook deze meetmethoden zelf waren object van onderzoek. Zo werd onderzoek gedaan naar de efficiëntie van de Geiger-Müllertelbuis, die was gekocht bij Philips en werd gebruikt voor de meting van g-straling, en naar de efficiëntie van de elektronenteller.75 Ondertussen was Sizoo door zijn onderzoek geïnteresseerd geraakt in de toepassing van radioactieve stoffen als ‘indicator’ (later ‘tracer’ genoemd) in biologisch onderzoek. Met radioactieve stoffen kon de stofwisseling van dieren worden onderzocht. Eind jaren twintig was deze methode voor het eerst gebruikt door George de Hevesy in Manchester.76 Bij ratten werd toen de opname, verdeling en uitscheiding van gemerkt bismuth (dat is een mengsel van stabiel bismuth en radioactief bismuth) bestudeerd. De toepasbaarheid van deze techniek was toen nog beperkt vanwege de giftigheid van de geïnjecteerde stof. Dit veranderde toen vanaf 1934 op kunstmatige wijze nieuwe radio-

95

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen