125 jaar Faculteit der Godgeleerdheid aan de Vrije Universiteit - pagina 70

kampen onder druk

onvoorstelbaar dat Rutgers Herman Kuyper niet van te voren geïnformeerd heeft over de op handen zijnde te vragen ondertekening.10 Evenmin is het waarschijnlijk dat Rutgers hierover niet met A. Kuyper van te voren heeft overlegd. Maar hoe dan ook, de senaat ging akkoord. Ze kon niet bevroeden dat deze ondertekening later de bijnaam ‘promotiefuik’ zou krijgen en nog voor veel discussie zou zorgen.11 De ondertekening, in een speciaal daarvoor aangelegd boek, diende plaats te vinden direct nadat het besluit tot promotie genomen was en nog voordat de senaatszitting wederom publiek zou worden, zo werd verder besloten. Hierna begon H. H. Kuyper de openbare verdediging van zijn proefschrift. Tijdens de vergadering hierover trok vader Kuyper zich terug, om nadien te mogen vernemen dat zijn zoon het bewuste formulier had ondertekend en bovendien magna cum laude was gepromoveerd. Met deze gang van zaken werd een duidelijk signaal aan de kerken afgegeven, juist in de jaren van fusie-overleg. ‘Aan de confessionele betrouwbaarheid van onze afgestudeerden behoeft niet getwijfeld te worden’, zo hield de faculteit het gereformeerde volk als het ware voor. Een en ander werd nog eens bekrachtigd toen een half jaar later in het contract van de kerken met de vu een verwijzing naar deze promotieformule werd opgenomen. Ook met het onderwerp van de dissertatie werd een duidelijk signaal afgegeven. H. H. Kuyper promoveerde namelijk op een studie over de opleiding tot de dienst des Woords bij de gereformeerden.12 Daarin poogde hij aan te tonen dat de gereformeerden om principiële redenen de universiteit verkozen als opleidingsinstituut. Overigens valt over heel deze periode de grote aandacht voor het verleden op. Zo promoveerde A. G. Honig een jaar na H. H. Kuyper op Alexander Comrie, J. Hania in 1895 op Wernerus Helmichius, P. Wymenga Jansz. in 1899 op Festus Hommius en A. Kuyper jr, eveneens in 1899, op Johannes Maccovius. De drijfveer achter deze keuze voor de historische vakken is duidelijk: in de historie zocht men de inspiratiebron en het normatieve model voor de verwerkelijking van het streven om in de eigen tijd de gereformeerde kerken op te bouwen en sterk te maken.13 Het betrof een oud ideaal van Kuyper om langs deze weg de kerk terug te voeren tot haar bronnen.14 Aan het begin van de lange rij kerkhistorische dissertaties stond deze studie van H. H. Kuyper, die daar-

Faculteit der Godgeleerdheid; Perfect Service; pag 69

69

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen