'Hier leert de natuur ons zelf den weg' - pagina 61

aanloop en opbouw. de jaren 1927-1933

60

woord nog niet te geven, maar zoveel is wel zeker, dat de zes deeltjes tezamen een buitengewoon stabiele configuratie vormen.’44 Toepassing van de quantummechanica op de kern, bracht meer problemen van het proton-elektron-model aan het licht, zoals de discrepantie tussen de voorspelde kernspin van sommige kernen, en het experimenteel vastgestelde resultaat. Ook gaf het model geen verklaring voor het energiespectrum van b-straling, dat continu is, in tegenstelling tot de discrete energieverdeling van a- en g-straling.45 In de jaren dertig ontstond een nieuwe quantummechanische theorie over de bouw van de kern. Voor een goede beschrijving van de kern waren nieuwe krachten en nieuwe deeltjes noodzakelijk. Hoe snel de ontwikkelingen in deze periode gingen blijkt wel uit het feit dat Sizoo in zijn boek van 1933 op pagina 161 ook nog melding maakte van ‘een belangrijke recente ontdekking’, namelijk de hypothese van James Chadwick, medewerker van Rutherford, betreffende het bestaan van ‘ongeladen materiedeeltjes met massanummer één’, zogenaamde neutronen.46 De theorie die in de loop van de jaren dertig werd geaccepteerd, beschreef de kern als een configuratie van protonen en neutronen. De heliumkern, bijvoorbeeld, werd nu beschouwd als een configuratie van 2 protonen en 2 neutronen. De herkomst van b-straling werd beschreven als het ‘uiteenvallen’ van een neutron in een proton, een elektron en – nog een nieuw deeltje – een neutrino. Ook werden nieuwe krachten geïntroduceerd. De zogenaamde ‘sterke kernkracht’ is verantwoordelijk voor de stabiliteit van de kern. De ‘zwakke kernkracht’ speelt een essentiële rol bij b-radioactiviteit. De kernfysica ging wereldwijd een centrale rol spelen in het natuurkundig onderzoek in de jaren dertig. De theorie over de bouw en structuur van de kern zou verder worden uitgebouwd, waarbij er steeds nieuwe deeltjes werden gepostuleerd. Maar ook op experimenteel gebied gebeurde er veel, zoals de ontwikkelingen van (steeds grotere) deeltjesversnellers waarmee kernreacties kunstmatig tot stand konden worden gebracht. Sizoo had met zijn keuze voor radioactiviteit een gouden greep gedaan, want hij was hiermee midden in dit zich snel ontwikkelende vakgebied terecht gekomen. Hoewel een van de redenen voor Sizoo’s keuze was geweest dat dit soort onderzoek betrekkelijk goedkoop kon worden verricht, zou al in de loop van de jaren dertig blijken dat er steeds duurdere apparatuur nodig was.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen