'Hier leert de natuur ons zelf den weg' - pagina 208

sterrenkunde

ling en fysische eigenschappen van de atmosfeer en het oppervlak van de planeet Venus door middel van (polarisatie)waarnemingen van verstrooid licht. Eén van de belangrijkste conclusies van dat onderzoek was dat de zichtbare wolken van Venus bestaan uit druppeltjes geconcentreerd zwavelzuur.91 Voor de ontwikkeling van een afdeling ‘sterrenkunde’ of ‘astrofysica’ was het volgens Hovenier noodzakelijk te komen tot de aanstelling van minimaal één promotiemedewerker en één vaste medewerker. Daarnaast zou gewerkt kunnen worden met enkele doctoraalstudenten. Het onderzoek zou zich richten op verdieping en uitbreiding van het werk dat Hovenier tot dan toe had gedaan. De in de nota uiteengezette plannen werden ten uitvoer gebracht en de vakgroep sterrenkunde groeide gestaag. Eind jaren zeventig werd het onderzoek verbreed en in 1980 werd Hovenier hoogleraar. De groep richtte zich op de ontwikkeling van methoden en technieken voor de berekening van meervoudig verstrooid licht in modelatmosferen van planeten en satellieten.92 In 1985 begon de vakgroep sterrenkunde en de werkgroep atoomspectroscopie (van de vakgroep kernfysica) met een gezamenlijk onderzoeksprogramma onder de titel ‘Interactie van elektromagnetische straling in materie’. Organisatorisch werden atoomfysica en sterrenkunde per september 1986 tot één vakgroep samengevoegd.93

afscheid Midden jaren tachtig werd afscheid genomen van enkele personen die lang aan de subfaculteit verbonden waren geweest. Nadat in 1965 Sizoo en in 1976 Jonker al met emeritaat waren gegaan, nam op 1 september 1985 ook de derde hoogleraar in de natuurkunde aan de vu, J. Blok, na 37 jaar afscheid. In zijn afscheidscollege sprak hij onder meer over ‘spannende vragen over de betrouwbaarheid van onze kennis en de toepassing van deze kennis’: ‘Al deze spanningen hebben mij er toe gebracht boven deze les als opschrift te schrijven “Natuurkunde, een spannend avontuur”. Een avontuur, omdat de natuurkunde vaak niet volgens planning verloopt en telkens weer verrassingen oplevert, zowel verrassende inzichten als verrassende experimenten en toepassingen.’ Ook plaatste hij nog een kritische noot, want op de universiteit ‘dreigt [het avontuurlijke aspect] steeds meer in de verdrukking te

207

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen