Het mystiek-religieuze element in de Grieksche philologie - pagina 56

58

Wat overigens E.'s opmerking over de kunst betreft, zoo is daarin inderdaad veel waars: we hebben, gelijk ik trachtte uiteen te zetten, niet met e'én, maar met twee stroomingen te doen; en wellicht valt bij WiLi-MANN, hoezeer zijn onderwerp dit verklaarbaar maakt, op de ééne wel wat al te veel nadruk ; maar aan den anderen kant dient toch zeker in het oog gehouden, dat de Grieksche kunst voor een groot deel, zoo ze al niet in den dienst der religie stond, dan toch er nauw mede samenhing. In de bouwkunst nam, gelijk algemeen bekend is en zelfs in de gewone handboeken over de Grieksche kunst vermeld staat, de tempel de voornaamste plaats in. V g l . b.v. T A R B E L L , A History of Greek Art. London, Macmillan and Co., 1896, pag. 7 7 : »The supreme achievement of Greek architecture was the temple. In imperial Rome, or in any typical city of the Roman Empire, the most extensive and imposing buildings were secular basilicas, baths, amphitheatres, porticoes, aqueducts. In Athens, on the other hand, or in any typical Greek city, there was little or nothing to vie with the temples and the sacred edifices associated with them. Public secular buildings, of course, there were, but the little we know of them does not suggest that they often ranked among the architectural glories of the country. Private houses were in the best period of small pretensions. It was to the temple and its adjunct buildings that the architectural genius and the material resources of Greece were devoted." Ook onder de werken der beeldhouwkunst nemen die, welke met de religie in verband staan, eene zeer gewichtige plaats i n : godenbeelden in de tempels, anathemata, enz.; en wat de vazen betreft, zoo is het overbekend, hoezeer ze onze kennis van het religieuze leven der Grieken te hulp komen. Zie b.v. ten opzichte van de Sirenen W E I C K E R , Der Seelenvogel in der alten Litteratur und Kunst. Leipzig. Teubner, 1902. Over de Orphiek schrijft H O L W E R D A (De Theogonia Orphica. Mnemosyne. Nov. Ser. V o l . X X I I . 1894, pag. 286): »De varus orphicorum carminibus egerunt philologi, de mysteriis disputarunt historici, inscriptiones ad religiones et caeremonias spectantes interpretati sunt epigraphici, archaeologi tandem varias pictorum vasculorum repraesentationes hucusque parum intellectas ad religiones aut fabulas orphicas traxerunt.—" De

bespreking van W I L L M A N N ' S

werk door L O R T Z I N G

in B U R S I A N ' S

Jahresber., Bd. L X X X X V I (1898 I), pag. 222, doet mijns inziens het goede in het boek geen recht wedervaren. 104)

Vgl. WILLMANN,

o. 1. pagg. 143 sqq.

) E . M A A S S , Orpheus. Untersuchungen zur Griechischen Römischen Altchristlichen Jenseitsdichtung und Religion. München. Beek. 1895. ) T H . G O M P E R Z , Griechische Denker. Eine Geschichte der antiken Philosophic Leipzig. Veit. I. 1896. II. 1902. Over de Orphiek handelt in 't bijzonder deel I. Erstes Buch. Zweites Kapitel: Orphische Weltbildungslehren (pagg. 6 5 — 8 1 ) ; Fünftes Kapitel: Der orphisch-pythagoreische Seelenglaube. Ik citeer de eerste uitgave; de nieuwe, die eenigen tijd geleden verscheen, is over 't algemeen weinig veranderd. De (van deel II) zoo even uitgekomen Fransche vertaling kan natuurlijk geheel buiten beschouwing blijven. 105

106

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen