1907-1908 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 165

155 nog van enkele psychosen te moeten zoeken op intellectueel terrein, in voorstellingen welke in 't geheel niet of niet in de juiste mate zouden correspondeeren met de werkelijkheid. Hij spreekt dan ook van „Einbildung als Krankheits-ursache". Deze ziekteverwekkende voorstellingen kunnen nu langs verschillenden weg ontstaan ; zoo bijv. door foutieve of onjuist geinterpreteerde waarnemingen, waaraan zich dus deze niet aan de objectieve realiteit beantwoordende voorstellingen aansluiten. Ook door andere personen kunnen deze ons worden bijgebracht. Een noodzakelijk gevolg van deze voorsteUingen (auto- of heterosuggesties) is weer dat ze sensaties of handelingen, die deels van haar den inhoud uitmaken, te voorschijn roepen, waar er tenminste geen sterkere tegenvoorstellingen voorhanden zijn. Hierbij voogen zich nu nog als gevolg weer sterke affecten met hunne physiologische reacties en dan hebben we in 't algemeen 't beeld van de volontwikkelde neurose voor ons met liare psychische en somatische storingen. Daar nu tengevolge van 't negatieve affect van den lijder weer allerlei beangstigende en verontrustende secundaire voorstellingen zullen optreden is hier dus een circulus vitiosus gegeven die noodwendig als hij niet verbroken wordt steeds een toestand van zenuwziekte zal onderhouden. Wat nu ook in 't ziektegeval op den voorgrond moge treden, sterke affecten met zijne physiologische reacties op talrijke organen en storingen in de functies van deze of hetzij meer sensaties door suggestie opgewekt met talrijke secundaire voorstellingen de neurose beheerschen steeds zou de primaire oorzaak een niet met de werkelijkheid overeenstemmende voorstelling zijn. 't Bestaan van een neurose zou dus steeds volgens Dubois moeten wijzen op een onder bepaalde omstandigheden optredenden geringen graad van oordeelszwakte, hoe intellegent den lijder overigens ook wezen moge. Het is duidelijk, dat Dubois, die voor alle neurosen en daarenboven nog voor de melancholie en paranoia als primair aetiologisch moment onjuiste voorstellingen aanneemt, geen scherp gescheiden ziektebeelden aanvaardt. Hij spreekt dan ook slechts van neurasthenie, hysterie, enz., niet omdat hij dit als zelfstandige symptoomcomplexen beschouwt, maar meer voor liet gemak en ter wille zijner

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen