1907-1908 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 195

185 toeval worden toegeschreven, maar is een gevolg daarvan, dat deze bewegingen oorspronkelijk in duur zeer weinig verschilden. De aantrekking der planeet heeft ze toen volkomen gelijk gemaakt, maar heeft te gelijker tijd in de naar de planeet gerichte as der maan eene periodieke schommeling doen ontstaan, wier grootte afhangt van het oorspronkelijke verschil der twee bewegingen. Wijl deze schommeling nu bij de maan der aarde niet of nauwlijks merkbaar is, zoo volgt hieruit met groote waarschijnlijkheid, dat er eene oorzaak moet zijn, die dit verschil eerst zoo gering heeft gemaakt, dat de aantrekking der planeet het heeft kunnen doen verdwijnen, en die bovendien ook de schommeling van de as der maan heeft vernietigd. Beide verschijnsels vloeien voort uit onze hypothese ; immers is het duidelijk, dat de maan, toen zij nog in dampvormigen toestand verkeerde, ten gevolge van de aantrekking der aarde eene langwerpige sferoïde moest vormen, wier groote as voortdurend naar de aarde gericht was. Wijl de aantrekking der aarde op dezelfde manier op de maan bleef werken, ook toen do laatste tot eene vloeistof was afgekoeld, moet die aantrekking op den duur het tijdsverschil tusschen de rotatie en de revolutie der maan geheel uitgewischt hebben, en ook de oscillaties van de groote as der maan tot nul hebben herleid. Op dezelfde wijze hebben de vloeistoffen, die de aarde bedekken, door hunne wrijving en liunnen weerstand de oorspronkelijke schommelingen der aardas doen verdwijnen, zoodat de as onzer planeet thans nog alleen de oscillatie vertoont, die men nutatie noemt, en die het gevolg is der gezamentlijke aantrekking van zon en van maar. Het is gemakkelijk in te zien, dat de gelijkheid der bewegingen van rotatie en revolutie der manen ook belet heeft, dat uit de atmosferen dezer laatste hemellichamen ringen en secondaire satellieten ontstonden. De bewegingen der eerste drie wachters van Jupiter, wier omloopstijden zich verhouden als de getallen 1, 2 en 4, vertoonen een nog veel merkwaardiger verschijnsel dan het vorige. Dit bestaat hierin, dat de gemiddelde lengte der eerste maan, verminderd met drie maal die dor tweede, en daarna vermeerderd met tweemaal de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen