1909-1910 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 143

135 In het begin van dit artikel, heb ik gezegd, hoe Meynert het verschijnsel der vrijheid afhankelijk maakt van de ontwikkeling van het „secundaire ik." De ontoerekenbaarheid is dus een voortdurende beperking van deze vrijheid. Bij den zwakzinnige is meestal gevoelsontaarding te constateeren, doordat het parasitaire „ik" blijft bestaan, het booze karakter houdt de overhand. Openbaart deze gevoelsontaarding zich niet, zoo, blijft de zwakzinnige bij hetgeen hij geleerd, heeft van zijne opvoeders, het is echter niet zijn eigendom. De prikkelbare ontstemmingen van den imbecil ontstaan volgens Meynert door functioneele storingen (psychische hyperaesthesie). De moral insanity is dus volgens het bovenstaande geen ziekte, doch een symptoom, een verschijnsel van de dementie. Ik ben nu gekomen aan het einde van het geen ik wenschte te zeggen over dit onderwerp. Voor hem die de „Klinische Vorlesungen" van M. kent, is het duidelijk, dat ik slechts een greep heb gedaan, uit het vele, dat Meynert, gegeven heeft. Eenige algemeene beschouwingen van hem deed ik vooraf gaan, daar anders een goed begrip van zijn paranoiamechanisme niet mogelijk zou zijn; ook bespraken we vooraf de hypochonderie met hare oorzaken: de bulbaire hyperaesthesie, het angstgevoel; en hare verschijnselen, o.a. de dwangvoorstellingen, om vervolgens over te gaan tot het mechanisme van de paranoia; het ontstaan van haar waansysteem vergeleken we met dat van de manie en melancholie; hier na bespraken we de hypnose, en zagen hoe M. een parallel trekt tusschen deze toestand en de paranoia, we eindigden met de besprekingen van de dementie; haar verschijnselen, en de reden waarom ze bij paranoia niet voorkomt. Boven dit artikel staat „Meynert's Beschouwingen over paranoia", omdat zijne beschouwingen bij dit onderwerp het meest uitgebreid gegeven worden. We zagen hoe ver dezer Weener psychiater gekomen is met zijn mechanistische verklaringen. We moeten eerbied hebben voor een dergelijke denkkracht, en ook voor den moed, waarmee deze autor een kwart eeuw geleden reeds een systeem durfde te geven, om de psychische afwijkingen te verklaren. De tijd was er echter nog niet rijp voor, en is het ook nu nog niet. Hij stond nog midden in den tijd, waarin het materialisme zijn hoogtij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen