1909-1910 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 151

145 Beter dan in een lang betoog is met een enkel voorbeeld toe te lichten, de dwaasheid, waartoe het voorstel „genezen" zonder moraal kan en moet leiden, en dat het de geneeskundige faculteit, ook aan de Vrije Universiteit, in haar grondslag aantast. Iemand klopt aan bij de geneeskundige faculteit met de verzekering, een middel te hebben tegen diphtheritis. Deze man kan, volgens Dr. KUYPEB, geen bedrieger zijn, en de faculteit moet dus het voorstel accepteeren en het middel toepassen; en wat ziet ze! het sterftecijfer is belangrijk minder. Haar is echter niet ontgaan, dat het karakter der epidemie een ander was, en de gevallen veel lichter, en zonder te kunnen zeggen, dat het geschaad heeft, ook geen positieve feiten gevonden heeft, die haar noodzaken, waarde te hechten aan het middel. Wat moet nu de faculteit doen ? Weigert ze haar goedkeuring te geveni dan wendt de kwakzalver zich tot het publiek, want het positieve bewijs dat zijn middel helpt, heeft hij : „de statistiek". Zonder zijn middel 200io dood, door zijn middel slechts 100|o en met nog meer schijn van recht wordt voor het groote publiek de kwakzalverij verheerlijkt boven de officiëele wetenschap en de handelwijze der faculteit toegeschreven aan bekrompenheid of onzedelijke motieven van hare vertegenwoordigers. Geeft ze, nood gedwongen, haar sanctie, daar ze ook niet bewijzen kon dat het middel schaadde, dan kan de kwakzalver, gedekt door deze verklaring, 10 jaar lang voor eigen bate zijn middel propageeren, vóór hij zijn uitvinding behoeft te openbaren. Onder de vele geheimmiddelen welke aangeboden kunnen worden, wil ik althans van één de samenstelling noemen, omdat velen, die bij de officiëele wetenschap geen baat vonden, of reeds opgegeven waren, het met succes gebruikt hebben : een mengsel van urine en spiritus; een gelukkige combinatie, want het eerste wordt aldus voor bederf bewaard, het laatste op behoorlijke wijze verdund. Maar zoo iemand is een bedrieger!. . . Waar zoovelen nog voor eigen nut of voor hunne kinderen tegen oogziekten, tegen spruw, tegen stuipen de urine gebruiken, meisjes zich daarmede wasschen om een schoone gelaatskleur te krijgen, heeft niemand het recht zonder meer, iemand, die zijn urine met goud laat betalen, een bedrieger te noemen ; en heeft hij het aan de faculteit aangeboden „dan kan hij geen be-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen