1914-1915 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 173

165 het bewustzijn te beoordeelen naar het geheugen. Het gemis aan herinnering de zoogenaamde amnesie is vaak het eenige kenmerk, waardoor men kan beslissen of het bewustzijn werkelijk verdwenen was of niet. Dergelijke toestanden komen voor bij epilepsie, alcoholisme en ook bij hypnotisme. Dit wil daarom nog niet zeggen, dat het geestelijk leven in dien tijd geheel stil staat. Bij den droom is dit immers ook niet het geval, maar men kan er zich later toch niets meer van herinneren. Zelfs is het mogelijk, dat men bij epilepsie evenals bij den droom terstond nadat het bewustzijn terugkeert, zich eerst nog wel iets herinnert, maar ook dit weinige spoedig verdwijnt, zoodat men er later niets meer van weet. Op deze wijze laat zich verklaren, dat men zich door de hypnose vaak nog allerlei dingen kan herinneren, die men eerst scheen vergeten te hebben, zooals b.v. bij hysterie herhaalde malen is waargenomen. Opmerkelijk is, dat somwijlen ook het geheugen verdwenen is, zonder dat er op dat moment eenige sprake was van verlies van bewustzijn. Dit komt b.v. bij toevallen van verschillenden aard voor, soms van epileptisch, soms van hysterisch of ook wel van ander karakter. Ook heeft men zulks waargenomen bij kwetsuren van het hoofd, bij pogingen tot ophangen en bij vergiftigingen b.v. door kolendamp en lichtgas. In zulke gevallen kan de patient zich niet alleen het bedoelde voorval niet herinneren, maar is hij ook vergeten hetgeen er gedurende eenige uren, dagen, soms weken lang aan vooraf ging. Soms gelukt het door nog eens uitvoerig met hem er over te spreken de herinnering langzamerhand weer bij hem op te wekken; dikwijls is echter elk spoor daarvan volkomen verdwenen en kan hij er zich niets meer van voor den geest terugroepen. Het schijnt dat in zulke gevallen het verlies aan geheugen een terugwerkende kracht heeft en zich dan ook uitstrekt over den tijd, die onmiddellijk aan het bedoelde feit vooraf ging, ofschoon toen nog geen sprake was van eenige stoornis in het bewustzijn. De indrukken, die gedurende dien tijd waren opgenomen, waren schijnbaar niet vast genoeg ingeprent, maar gingen onder den schadelijken invloed verloren om in vele gevallen niet meer terug te keeren. Met analoge verschijnselen hebben wij trouwens reeds kennis gemaakt, toen er op werd gewezen, dat de inprenting minder sterk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen