1914-1915 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 190

182 aan geestelijke momenten in de ziel denken. De ziel ondervindt een blijvenden invloed van alles wat zij ervaren en beleefd heeft en daardoor is het mogelijk dat men zich bepaalde voorwerpen en zekere gebeurtenissen kan voorstellen. Door deze nawerkingen is het ook mogelijk, dat de ziel zich op elk oogenblik allerlei nieuwe voorstellingen kan scheppen. Het geestelijk leven ondergaat voortdurend allerlei veranderingen, maar toch blijft desniettegenstaande altijd een zekere éénheid bestaan en deze moet gezocht worden in de ziel van den mensch. De ziel neemt al deze werkingen in zich op en ondervindt daarvan de geestelijke invloeden en daardoor is het mogelijk voorstellingen in zich op te nemen. En deze geestelijke veranderingen of nawerkingen vormen dus het eigenlijke wezen van het geheugen. Daardoor laat zich dan ook verklaren, dat er een groot verschil in het geheugen moet bestaan, naarmate men veel of weinig heeft ervaren en beleefd. En hiermede ben ik aan het einde van mijn voordracht gekomen. Ik ben er van overtuigd, dat veel van het gehoorde niet geheel zal bevredigd hebben en er nog een groot aantal vragen overblijven waarop moeilijk een antwoord kan gegeven worden. Het wezen van het geheugen is dan ook niet te verklaren, zoolang geene oplossing is verkregen omtrent het groote probleem van de verhouding tusschen lichaam en ziel. Van ons Christelijk standpunt kunnen wij moeilijk medegaan met hen die beiden als identisch beschouwen en met de materialisten aan de materie of met de spiritualisten aan den geest de leidende rol toeschrijven. Toch zijn er ook aan het psychophysisch parallelisme groote bezwaren verbonden, al kunnen wij niet ontkennen dat deze theorie aait de wetenschap groote diensten heeft bewezen. Indien men van deze theorie uitgaat wordt men echter onwillekeurig herinnerd aan ontdekkingsreizigers, die van twee geheel verschillende kanten een groot onbekend vasteland binnendringen. Steeds verder gaan zij het binnenland in en altijd doen zij opnieuw ontdekkingen, ieder op zijn eigen terrein. Toch zullen zij er nooit in slagen om elkander te ontmoeten en altijd blijven zij van elkander gescheiden door een groote strook onbekend land zooals JASPERS zoo typisch heeft gezegd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen