1919 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 122

108 middel om die oorzaak tijdig te doen verdwijnen, dan is daarmee gegeven de mogelijkheid een ziekte uit te roeien. En in die meening leefde HEINROTH ; vandaar zijn gewaagde bewering, dat „krankzinnigheid even gemakkelijk is te bestrijden als b.v. de pokken. De inenting beveiligt ons tegen de pokken, evenzoo een christelijk leven, in- en uitwendig, tegen krankzinnigheid. Persoonlijke zonde is de oorzaak eener psychose, en die zonde kan gemakkelijk voorkomen worden." De bezwaren tegen HEINROTH'S leer omtrent het ontstaan van krankzinnigheid gelden dus ook in vele opzichten tegen zijn ideeën omtrent de prophylaxis. Met HEINROTH'S beschouwingen omtrent de aanwezigheid van de gave des geloofs in alle menschen, omtrent' het werk van Christus, omtrent den graad van heiligheid die iemand hier op aarde kan bereiken, kan natuurlijk geen Gereformeerde meegaan. Christus wordt meer beschouwd als een geneesheer die ons den weg en de middelen slechts aanwijst om zalig te worden. „Wij zijn slechts krank, niet verdorven, en hebben slechts de middelen te gebruiken, die Christus ons aanwijst, om gezond te worden. En staan we eenmaal in de vrijheid, waarmee Christus ons vrijgemaakt heeft, dan kunnen we nooit tot krankzinnigheid, de diepte der onvrijheid, vervallen." We hebben hier weer hetzelfde bezwaar, dat we meermalen genoemd hebben : HEINROTH is in zijn meeningen te absoluut. Zeker mogen we het christelijk geloof en een christelijk leven beschouwen als een voorbehoedmiddel tegen krankheid van geest, maar nooit als een onfeilbaar middel. Noch de Heilige Schrift, noch de ervaring leert ons dat. Een christelijke wereld- en levensbeschouwing is een niet genoeg te waardeeren factor in de prophylaxe der geestesstoornissen. Vele oude psychiaters uit de laatste helft der vorige eeuw leerden juist het tegenovergestelde en zagen in een christelijke wereldbeschouwing en een christelijk geloofsleven een' groot gevaar voor ieder, die kans liep krankzinnig te worden. Vele tegenwoordige psychiaters, o.a. KRAEPELIN '), weten niet beter te ') Psychiatrie, Bnd. I, Se Aufl. 1909 Hundert Jahre Psychiatrie, von Prof. EMIL KRAEPELIN (Zejtschrlfl f. d. ges. Neur. und Psychiatrie Bnd, 38, 1918) Icwam mij in handen na het schrijven van dit opstel. Op pagina 228 schrQft KRAEPELIN daar: Ook op het nut van religieus onderricht en van geestelijke verzorging (n.l. bij krank-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen