1919 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 151

137 weer het gevolg van een zuiver psychisch proces. Dit psychische proces zou dus de intensiteit van de stofwisseling wijzigen en deze wijziging zou weer het affect ten gevolge hebben. Dit geheele samengestelde proces met zijn psychische en organische factoren zou dan plotseling in actie treden. Ik geloof echter, dat dit geheel onbegrijpelijk en onmogelijk moet geacht worden en ten slotte blijft het toch nog een primair psychisch proces met een somatische nevenwerking en dit laatste is toch feitelijk een bekend verschijnsel. Daar en boven is het zeer de vraag of de veronderstelling juist is, dat de melancholie zou veroorzaakt worden of gepaard gaan met een verhoogde intensiteit van de stofwisseling. Er zijn voldoende verschijnselen bij de melancholie, die hiermee in strijd zijn; zelfs is de meening niet ongewettigd, dat eer het omgekeerde het geval is. Zou dus volgens JELGERSMA het manisch en melancholisch affect berusten op verhoogde intensiteit van de stofwisseling, dit zelfde zou ook gelden voor de psychasthenie. Bij de melancholie is het negatief affect algemeen, alle zielsfuncties gaan gepaard met een gedeprimeerde gemoedsstemming, terwijl voor de psychasthenie de depressie slechts partieel is en het negatief affect alleen gebonden aan enkele bepaalde voorstellingen, die dan het karakter van de bekende phobiën aannemen. Bij de psychasthenie zou dus de verhooging van de intensiteit van de stofwisseling, de oorzaak immers van het affect, ook partieel zijn. Nu kan ik mij nog wel een verhooging van de intensiteit van de stofwisseling voor de hersenen in zijn geheel indenken, maar hoe het mogelijk is, dat zulk een intensiteitsvermeerdering partieel kan zijn, dus zich beperken tot een misschien wel heel klein deel der hersenen, dat echter, daar we hier met een psychologische localisatie en niet met een anatomische te doen hebben, over de geheele hersenschors verspreid is, dit kan ik mij niet voorstellen. Ik acht dit dan ook onbestaanbaar. Er zijn echter nog meer bezwaren. Het depressief of liever angstaffect der psychasthenie blijft niet steeds tot enkele voorstellingen beperkt, dit kan zoover gaan, dat dit zich aan alle voorstellingen hecht, we zien dan het ziekelijk verschijnsel der panphobia ontstaan. De vrees en angst is dan niet meer partieel, maar algemeen geworden. Zoowel aan de melancholie als aan het ver-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen