1919 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 139

125 zal gewijzigd worden en 't karakter als 't ware uiteengerukt, is nu duidelijk. We kunnen ons dan ook niet meer er over verbazen, dat hier tusschen de primaire en secundaire zielsziekten zulk een groot onderscheid wordt gevonden ; het is een logisch gevolg van het verschil in wezen, dat tusschen beide bestaat. Schrijden de ziekelijke afwijkingen der hersenen voort, dan zal de functie der ziel meer en meer belemmerd worden; meerdere zielseigenschappen worden dan getroffen, de belemmering wordt algemeen en het eindresultaat is een dementie. Wat ook den aard en oorzaak van de ziekelijke hersenveranderingen mogen zijn, als zij een zekeren graad bereikt of overschreden hebben, zal daardoor de functie der ziel steeds zooveel hindernis worden geboden, dat een dementie optreedt, die voor alle secundaire zielsziekten gelijk is. De zielsfunctie kan dan zoo beperkt worden, dat er nog maar nauwelijks iets van te bespeuren is. We kunnen dat soms waarnemen :n de eindtoestanden der dem. senilis en dem. paralytica. De lijders leven dan als 't ware nog slechts een vegetatief of reflexleven; van eenige hoogere functie is niets meer te ontdekken. Dergelijke eindtoestanden komen niet zoo veelvuldig voor, daar meestal lang, voordat de dementie tot zulk een graad is gestegen, de lijders zijn bezweken tengevolge van somatische afwijkingen, die met de hersenafwijkingen en psychose gepaard gaan. Zulk een dementia ultima, ze moge dan een eindtoestand zijn van een dem. paralytica of dem. senilis, is voor beide steeds gelijk. Om dan deze beide ziekten in dat stadium van elkander te onderscheiden zullen we andere symptomen te hulp moeten roepen. We zullen moeten zoeken naar somatische afwijkingen, die typisch zijn voor seniliteit of dem. paralytica. Ik heb zoo even bij de bespreking van den invloed van de hersenafwijking op de zielsfunctie hoofdzakelijk den nadruk gelegd op de hersenafwijkingen. Hoewel we nu van het juiste verband tusschen beiden feitelijk niets weten, moeten we toch ook ter verklaring der secundaire psychosen eenige rekening houden met de individueele geaardheid der zieh Bij de bespreking van den alcoholroes heb ik daar reeds op gewezen. De symptomatische psychosen zijn niet elk voor zich in alle opzichten en verschijnselen gelijk en uniform; dit is een klinisch verschijnsel, dat elk psychiater mij zal toestemmen. Ook van ons

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen