1919 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 121

V

107

-een patient vooraf bijna nooit zullen kunnen zeggen, dat hij geheel onvatbaar is voor alle godsdienstige toespraak, en God machtig is Zijn Woord ingang te doen vinden in 't hart van elk mensch, al is hij ook krankzinnig, zal de geestelijke verzorging zich in onze gestichten over alle patiënten moeten uitstrekken. Dat het gewenscht is voor onze patiënten geregeld godsdienstoefeningen te houden, heb ik bij HEINROTH nergens gevonden, en toch zal ieder dat toestemmen. Tot een gedachte van een christelijke verzorging van krankzinnigen is HEINROTH nooit opgeklommen. Even wil ik hier aanstippen, dat een Geestelijk-Verzorger, zooals die aan onze Chr. Stichtingen werkzaam is, tweeërlei taak heeft: vooreerst om te voldoen aan alle godsdienstige behoeften van patiënten en personeel der inrichting, en ook om met den -geneesheer samen te werken en hem de behulpzame hand te bieden bij 't uitoefenen van psychotherapie in daarvoor geschikte -gevallen. Zeer juist zijn de wenken, die HEINROTH geeft ten opzichte van arbeid en ontspanning. Vooral zijn raad om te individualiseeren, is een raad die altijd zijn waarde zal behouden en waartegen geen psychiater straffeloos zondigen kan. Ook in den omgang met patiënten wil hij zeer terecht rekening houden met allerlei individueele factoren, en verlangt dat ook van zijn personeel. „Melancholische patiënten moet men zoovee! mogelijk opvroolijken" ; tegen dit voorschrift bestaan zeer gegronde bezwaren.Voor zwaar melancholische patiënten zijn vroolijke, opgewekte gesprekken en opwekkende muziek en zang een ware foltering; 'derhalve zullen we goed doen hen daarvan te verschoonen. Heeft HEINROTH dezen raad steeds bij zijn melancholische patiënten toegepast, dan zijn deze nog meer te beklagen geweest, dan de maniacale, die hij een dwangbuis aandeed. Tenslotte moeten we iets langer stilstaan bij HEINR'OTH'S opvattingen omtrent de mogelijkheid het optreden van krankzinnigiheid te voorkomen. _,

. . .

Zijn prophylaxis is een logisch vervolg op zijn leer omtrent het wezen der psychosen. Immers kennen we de oorzaak eener ziekte, en kennen we ook het

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen