1919 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 169

155 de hersenen, hare normale werking niet ontvouwen. Ze zijn dus principieel verschillend van de primaire zielsziekten. Deze secundaire zielsziekten vormen dus slechts een psychisch symptomen-complex naast andere lichamelijke ziekteverschijnselen. Deze verschijnselen van lichamelijke krankheid, waarmee de symptomatische psychosen dus steeds gepaard gaan, kunnen beperkt blijven tot de hersenen, maar ook kan het geheele zenuwstelsel^ (b. v. dementia paralytica) en andere organen (b. v. de alcoholpsychosen) aangetast zijn. Ze spelen steeds een gewichtige rol bij de onderscheiding der verschillende vormen dezer psychosen. De oorzaak dezer afwijkingen in hersenen en andere organen kan berusten op een intoxicalie door een toxine, dat in het lichaam 7elf ontstaat of daarin wordt opgenomen. Niet steeds is dit echter het geval. Daar we dus in de secundaire zielsziekten feitelijk lichamelijke en in 't bijzonder hersenziekten voor ons hebben met als gevolg de verschijnselen van gestoorde zielsfunctie, zullen we deze psychosen evenals alle lichamelijke ziekten in scherp omlijnde ziektebeelden kunnen indeelen ; van meng- en overgangsvormen zooals bij de vorige groep zal hier geen sprake kunnen zijn. Steeds zullen we dan ook in de hersenen als de ziekte lang genoeg heeft geduurd, histopathologische of anatomische afwijkingen kunnen vinden. In welke betrekking deze afwijkingen staan tot de verschijnselen van gestoorde zielsfunctie is niet bekend. Wij kunnen dit evenmin begrijpen als de normale zielsfunctie. Hoe de ziel zijn invloed op de hersenen doet gelden, hoe zij als 't ware haar werktuig hanteert, is voor ons verborgen. Wel blijkt uit de klinische verschijnselen, dat sommige zielseigenschappen meer aan stoornis onderhevig zijn dan andere ; zoowel de individueele zielsaanleg als de sterkte en aard der hersenafwijkingen zijn hier van belang. Dientengevolge zal uit de verschijnselen der secundaire zielsziekten alle psychologische eenheid en samenhang verdwijnen; ze hebben niet meer het karakter van een begrijpelijk psychologisch proces, daar zij niet alleen in quantiteit maar vooral in qualiteit van het normale afwijken. Het verband der verschillende karaktereigenschappen en ook vele dezer eigenschappen worden uiteengerukt en vernietigd. Ook hierin vonden we een scherp contrast met de primaire zielsziekten, waarin we steeds psychologisch begrijpelijke processen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen