1924 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 71

55

bloed bindt en zoo de vorming van het stolsel verhindert, men kan bovendien ongestraft een paar gram van het citras-natricus intraveneus toedienen. Men gebruikt het in concentratie's van 3—10 %. Velen vangen het bloed ook nog op in geparaffineerde vaten, waardoor de stolling van het bloed aanzienlijk vertraagd wordt. Vooral belangrijk en belangweklcend is de aanwezigheid van iso-agglutininen en iso-haemolysinen in het menschelijk bloed, waarop voor het eerst in 1900 door Landsteiner en Shattuck de aandacht is gevestigd. Tot goed begrip van de agglutinatie en de haemolyse kan men zich het bloed gesplitst denken in de bloedlichaampjes, waarvan de roode bloedlichaampjes in dit verband belangrijk zijn en in de tweede plaats in het bloedserum, dat is de eiwitrijke vloeistof, die zich na de stolling en retractie van het bloed, afscheidt. Het bloedserum is de bloedwei, of het bloedplasma, waaruil zich het stolsel, de fibrine, heeft afgescheiden. Het wordt dan ook verkregen, door het bloed eprst te laten stollen, het stolsel zich te laten terugtrekken en de zich afscheidende vloeistof af te gieten, In dit serum kunnen zich iso-agglutininen of iso-haemolysinen bevinden, waardoor de roode bloedlichaampjes van een ander mensch geagglutineerd {d,i, samengeklonterd) of gehaemolyseerd worden. Ik behoej U niet te zeggen van hoe groote beteekenis dit feit is voor de bloedstransfusie. Er zijn verschillende mogelijkheden. Wanneer wij bij een patiënt het bloed van een ander mensch willen inspuiten, dan kan het serum van den patiënt de bloedlichaampjes van den gever agglutineeren of haemolyseeren. Is dit het geval dan is niet alleen de inspuiting van dat bloed voor den patiënt waardeloos, hij heeft toch geen nut van de samengeklonterde of gehaemolyseerde bloedlichaampjes, m^aar ook is het levensgevaarlijk, daar de ervaring leert, dat een dergelijke injectie den dood ten gevolge kan hebben. Een tweede mogelijkheid is, dat het serum van den gever de bloedlichaampjes van den patiënt kunnen agglutineeren en haemolyseeren. Dat ook dit den patiënt schade kan berokkenen, behoeft wel geen nader betoog. Velen meenen echter, dat dit minder gevaarlijk is, daar de agglutininen van den gever onmiddelijk in de bloedbaan van den patiënt verdund worden. Buitengewoon interessant is het nu, dat, zooals gebleken is uit het onderzoek van Jansky in 1907 en uit het uitgebreide onderzoek van Moss in 1910, het menschdom te verdeelen is in 4 groepen, Menschen, die zich in dezelfde groep bevinden kunnen zonder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen