1925 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 61

61 complexen, die verdrongen en onbewust aanwezig kunnen zijn. In lateren tijd kwam JUNG er toe, overal daar complexen aan te nemen, waar bij de associatieproeven de reactietijd verlengd, de reactie zelf, of de inhoud en duur van volgende reacties opvallend zijn. Als een verder verschijnsel van deze complexwerking vat hij op de neiging, het eerstgegeven antwoord te vergeten; de herinnering wordt verdrongen, zoodra het prikkelwoord een complex treft. Uitgaande van dergelijke overwegingen zijn anderen tot de toepassing van het associatie-onderzoek gekomen op het forensisch terrein. KLEIN en WERTHEIMER hebben gemeend, langs dezen weg de schuld van een beklaagde te kunnen ontdekken. Wanneer iemand een misdrijf heeft begaan, dat hij wil verbergen, zal dit zeker de beteekenis van een complex voor hem krijgen. Men meende nu, als men de verdachte persoon laat associeeren op woorden, die iets met het misdrijf te maken hadden, men uit den reactietijd zou kunnen opmaken, of de onderzochte ook de werkelijk schuldige is. Dit onderzoek, bekend onder den naam: Psychologische Tatbestandsdiagnostik, heeft eerst veel verwachtingen gewekt; men sprak reeds van het gerechtelijk onderzoek der toekomst, en men hoopte, zoo alle geheimen ook op dit gebied te kunnen ontsluieren. ^) Evenwel bleek dit onderzoek in de praktijk niet tot juiste resultaten te leiden; de enthousiaste voorstanders werden langzamerhand stiller; allerlei bedenkingen werden tegen deze methode ingebracht. En thans speelt dit onderzoek geen rol meer in de forensische praktijk. Ook de voorstellingen van JUNG, die misschien den sterksten steun vormden voor de „Tatbestandsdiagnostik", bleven niet onbestreden. ASOHAFFENBURG heeft uitvoerig uiteengezet, waarom de onzekerheid der reproductie niet als bewijs mag gelden voor een storing ten gevolge van een complex. Volgens zijn ervaringen komen gebeurtenissen, die een ongewoon sterk onlustgevoel opwekken, veel meer op den voorgrond in ons bewustzijn, dan later gevolgde gebeurtenissen. Tegenover de neiging tot verdringing van voorstellingen, die met een onlustaffect gecom^) Een merkwaardig voorbeeld van „Psychologische Tatbestandsdiagnostik", waar ik onwillekeurig aan moest denken, vindt ge bij SHAKESPEARE in zijn treurspel: H a m l e t . Als Hamlet vermoedt, dat zijn oom, de koning van Denemarken, de moordenaar van zijn vader is, laat hij in een tooneelspel, waarbij de koning aanwezig is, eenige regels inlasschen, waarin een moordtafereel wordt beschreven, overeenkomende met de wijze waarop zijn vader zou zijn vermood. Uit de mimiek en de uitingen van den koning, die hij nauwkeurig bestudeert, meent hij het bewijs te mogen afleiden, dat de koning ook werkelijk de schuldige is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen