1926 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 101

93 traditioneele opvatting. Wanneer we de vraag stellen hoe zich de geschiedenis, die in Jozua 10 verhaald wordt, heeft afgespeeld, dan is dat allerminst omdat wij zouden twijfelen aan de mogelijkheid, dat God de zon aan den hemel deed stilstaan. Indien dit werkelijk op een wijze, die voor geen tweeërlei uitlegging vatbaar is, in den bijbel werd medegedeeld, dan zal niemand de waarheid ervan kunnen of mogen in twijfel trekken. Het gaat echter om de vraag, of werkelijk in Jozua 10 de mededeeling van dit feit wordt gevonden. Reeds Keil twijfelde hieraan in zijn groeten commentaar op het Oude Testament, Sinds zijn er twee nieuwe exegesen opgekomen, die beide in onze kringen bijval gevonden hebben. De eerste wijst er op, dat in den Hebreeuwschen tekst niet staat: Zon, sta stil; maar; zwijg, zooals ook onze Kantteekenaren aangeven. Men wijst er dan op, dat we hier te doen hebben met een citaat uit een dichterlijk boek. Maar zwijgen zou, van de zon gezegd, beteekenen ophouden met schijnen. En juist dit was het geval bij haar verduistering gedurende den razenden storm, die als antwoord op Jozua's bede volgde. Deze verklaring komt voor in het door Dr. Kuyper in ons land geïntroduceerde en door Ds. Oranje vertaalde boek: Wright, Wetenschappelijke bijdragen tot bevestiging der Oud-Testamentische geschiedenis ^), Een andere verklaring geeft Maunder in zijn ,,Astronomy of the Bible". In een zeer uitvoerig onderzoek toont hij uit de astronomische gegevens van den tekst aan, dat het onmogelijk is, dat Jozua's gebed 's avonds is uitgesproken, zooals men wel bij oppervlakkige lezing uit den tekst heeft afgeleid. Hij concludeert uit de gegevens der Schrift, dat deze woorden gesproken moeten zijn ongeveer op den middag, op of omtrent den 21sten dag van ae vierde maand. Uit de geschiedkundige gegevens gaat hij dan nauwkeurig na, wat Jozua's strategie was en welke marsch hij dien dag had afgelegd. Verder wijst hij er op, dat de Israëlieten geen enkel middel hadden om na te gaan, of een dag langer duurde dan gewoonlijk, behalve misschien hun meerdere of mindere vermoeidheid en de lengte van den marsch, dien zij aflegden. Hij vat het wonder nu ')

Rotterdam, Daamen 1907.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen