1927 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 94

8^ weer de invoering noodig van het begrip massa en het begrip versnelling. De massa van een lichaam definieert Newton als de hoeveelheid materie die erin aanwezig is. zijnde het product van volume en dichtheid. Tot het begrip versnelling komt hij door een dubbelen limietovergang: de snelheid is de limietverhouding tusschen de verplaatsing en den tijd, de versnelling die tusschen de snelheid en den tijd. Het invoeren van dezen limietovergang wordt wel als een der geniaalste grepen van Newton beschouwd. We kennen dezen overgang tegenwoordig als het tweede differentiaal quotient van de plaats naar den tijd en het is daarom zeker niet toevallig dat Newton ook een der grondleggers was van de differentiaalrekening. Newton definieert de grootte van een kracht als ev3nredig met de versnelling die zij aan een lichaam geeft en evenredig met de massa van het lichaam. Bij deze en dergelijke definities voegt hij 3 axioma's of, zooals hij erbij voegt, wetten der beweging, n.l. ' 1. de wet der traagheid; 2. de wet van de superpositie der versnellingen; 3. de wet der gelijkheid van actie en reactie. Met deze definities en axioma's gaat Newton nu ds planetenbeweging onderzoeken, D.w.z, eerst gaat hij uit van de experimenteel gevonden wetten van Kepler en leidt dan daaruit af dat de kracht die op een planeet werkt, naar de zon gericht is, omgekeerd evenredig is met het kwadraat van den afstand en evenredig met de massa van de planeet. En dit blijkt niet alleen te gelden voor de planeten, dezelfde wetten beheerschen ook de beweging der satellieten om de planeet en de beweging der vallende lichamen op de aarde. Hiermee is de algemeene geldigheid van deze aantrekkingswet uit de verschijnselen afgeleid en omgekeerd blijkt nu hierdoor het geheele systeem der bewegingen in het zonnestelsel ondubbelzinnig te kunnen worden afgeleid, zoodat Wanneer voor één tijdstip de massa, de plaats en de snelheid van alle lichamen gegeven is, de beweging van het geheele systeem vast ligt en principieel ook van oogenblik tot oogenblilc kan worden berekend. Deze terugvoering van al de bewegingen in het zonnestelsel, van den vallenden steen af tot de baan van Neptunus toe op één zeer eenvoudige wet, is een daad van zeldzame schoonheid, en het is begrijpelijk dat ze algemeen wordt

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen