1927 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 93

81 geboorte had Copernicus zijn nieuwe systeem gepubliceerd: De orbium caelestium revolutionibus, en 70 jaar later was het Kepler gelukt zijn beroemde wetten voor de planetenbeweging te fomuleeren. Zooals bekend is luiden deze als volgt: 1, de baan van een planeet is een ellips met de zon in eea der brandpunten; 2, de verbindingslijn van de planeet met de zon beschrijft in gelijke tijden gelijke oppervlakken; 3, de kwadraten van de omlooptij den der planeten verhouden zich als de derde machten der gemiddelde afstanden tot de zon. Hoe eenvoudig deze 3 wetten ook waren, vooral wanneer men ze vergelijkt met de gecompliceerdheid van het systeem der epicykels dat daarvóór werd gebruikt, toch lag het vermoeden voor de hand dat men hierin nog niet tot de eenvoudigste natuurwetten was afgedaald. Het was een verlokkend streven, te trachten deze eenvoudige wetten uit nog eenvoudigere af te leiden, en bij Kepler zelf vindt men reeds beschouwingen over de algemeene aantrekkingskracht, zonder dat het hem echter gelukte daarmee zijn wetten te bewijzen. Een der groote moeilijkheden was wel, dat men meende: voor het onderhouden van een beweging is steeds een bepaalde kracht noodig, een opvatting die immers in de dagelijksche ervaring steeds juist bleek te zijn, Gallilei, gestorven in Newton's geboortejaar, deed in dit opzicht e'en groote stap voorwaarts. Hij bestudeerde de valbewegiigen en heeft daarbij voor het eerst de wet der traagheid duidelijk uitgesproken. Zoo lagen er dan ten tijde van Newton enkele elementen voor de afleiding der bewegingswetten gereed. Dit vraagstuk stond toen trouwens in het centrum der belangstelling en verschillende physici hadden gesproken over een wet der aantrekking, omgekeerd evenredig met het kwadraat van den afstand, als oorzaak voor de planetenbeweging, zonder daarmee echter veel te kunnen aanvangen. Het is Newton's groote verdienste geweest dat hij uit deze wet mathematisch de drie wetten van Kepler kon afleiden en, wat meer is, de beweging van een planeet kon berekenen wanneer plaats en snelheid op een bepaald tijdstip gegeven was. Hiertoe moest kunnen worden aangegeven op welke wijze deze aantrekkingskracht de beweging veranderde en daarvoor was

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen