1928 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 46

44 zonder twijfel het hoofdaccent op het adjectief. Christelijk is wat bij den Christen hoort, en Christen ij hij die van Christus is, door het geloof. Christianikos — Christiano.s — Christos — zoo liggen de schakels, en zoo is Christelijke wetenschap alleen mogelijk door het geloof, sola fide „en geen „zoon der palingenesie" zal ook maar één stap kunnen doen op het pad der Christelijke wetenschap zonder geloof". Kuyper betrekt z.i. ten onrechte den Christan op den Geest, en slaat Christus over. Zoo wankelt zijn trotsch gebouw „um Jesus herum". Haitjema voelt als zijn taak het onraad roepen, wij hooren den waakhond, die aanslaat. Maar wat blijft er nog staan te midden dezer aardbeving, hoe kan hij nog positief zijn op dit punt? /lldus: Christelijke dogma en Christelijke theologie hebben een omhulling noodig, die naar de zijde der intellectueele cultuurwereld voor beschadiging beschermt. Dat nu is de taak der Christelijke wetenschap. En zoo beschrijft hij zijn concentrische cirkels om het middelpunt van het Evangelie van Jezus Christus. Eerst de binnenste, die heet: „prediking des Woords", dan de volgende: „belijdenis der kerk", de volgende: „het dogma", dan die der „Christelijke theologie", en dan de „Christelijke wetenschap". Dan eerst wordt de theologie weer de regina scientiarum. Voor hem blijit denken van de schepping uit een abstractie. Wij kunnen het niet, en wij willen het niet. Maar tenslotte erkent hij dat een „systeem" van Christelijke wetenschap zoo niet meer is te geven, er blijven slechts aphorismen „stromata" over uit het grensgebied tusschen theologie en wereldkennis. Indertijd maakte de voordracht van Prof. Haitjema in Lunteren grooten indruk. En wanneer wij haar nalezen '), voelen wij weer den grooten ernst, die uit elk van zijn woorden tot ons spreekt; en niet gaarne zou ik te kort doen aan de religieuze diepte van zijn betoog. Maar als wij het eens los pogen te zien van zijn bijna prophetische persoonlijkheid, voelen we toch, dat we zoo niet verder komen. Het is alsof een gevoel van resignatie zich van ons meester maakt; enthousiast voor een Christelijke wetenschap worden we niet (Haitjema is het trouwens zelf niet) want tot een systeem er van zullen we toch niet komen, er blijft voor haar eigenlijk slechts over een apologetische taak, en het succes der apologetiek was nog nimmer écla1) In „Onder eigen Vaandel". April 1927.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen