1932 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 131

125 zoo'n lex acterna, zoo starre onveranderlijke eeuwige natuurwet in de steeds wisselende realiteit van het leven? Maar bovendien ziet men ook het andere, dat men, voorzoover men nog wel zich aan die natuurlijke zedewet wenscht te onderwerpen, intusschen toch gretig elke gelegenheid om in de practijk van haar vrij te komen aangrijpt, denk aan de sympathie voor de periodieke onthouding. En dat kan tot op zekere hoogte, doordat alle nadruk alleen valt op de vraag, o! de handeling in zichzelf juist is gesteld, terwijl de motieven, waardoor men zich laat leiden en heel de geest, waarin men zijn daad volbrengt, er minder toe schijnt te doen. Dat wijst ons nu meteen, meen ik, de richting, waarin wij dan de oplossing dienen te zoeken. Willen wij tegenover de moreele anarchie, zooals men die in de kringen van het Neo-^Malthusianisme vindt, sterk staan, dan dienen wij ook op dit zoo uiterst moeilijke terrein hoogere normen of richtlijnen voor ons handelen te bezitten. Mnar voor ons als Christenen van Protestantschen huize kan dat nooit zijn een starre natuurlijke zedewet; wij vinden die alleen in den wil van onzen God. *). fllleen, nu is het maar de vraag: hoe kennen wij dien wil van God? Wat houdt dat in concreto nader in? Kunnen wij hier volstaan met een beroep op enkele teksten? Ieder zal toestemmen, dat dat in deze materie vooral bezwaarlijk gaat. De Bijbel laat zich in dit opzicht weinig uit, geeft althans in het zeer speciale punt, waarover wij spraken, weinig rechtstreeksche aanwijzingen. Het eenige wat wij vinden is, dat Paulus in 1 Cor. 7 in overweging geeft, als men eenmaal gehuwd is, de huwelijksgemeenschap niet dan voor een beperkten tijd en om ernstige redenen na te laten. En dan is er de bekende mededeeling in Gen. 38 omtrent Onan, die van God bevel ontving tot de huisvrouw van zijn broer in te gaan om dien zaad te verwekken, maar die, omdat hij wist, dat dat kind voor hem niet zou zijn, zijn zaad tegen de aarde verdierf, m a.w. coitus interruptus pleegde, waarop dan gemeld wordt, dat dat kwaad was in de oogen des Heeren €n dat de Heere hem daarom doodde. Nu staat men bij deze tekst voor de moeilijkheid, dat natuurlijk niet uitgesloten is, dat dat goddelijk misnoegen *) Wat de beteekenis is van de wet Gods in reformatorischen zin behandelden wij breeder in: ,,Het Christendom en de hedendaagsche moraal". J. H. Kok. Kampen 1931.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen