1932 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 80

76 grenzen gesteld • aan het gebied, waar zij toepassehk zijn. — De ene is door het elektron voor te stellen als een driedimensionaal golfpakket, welks verloop men in de tijd nagaat. Deze voorstellingsmogeMkheid noemt spr. alleen daarom omdat hem gebleken was dat velen deze verwarren met die welke proï. S. op blz. 16 van zijn referaat vermeld heeft. In dit laatste geval wordt met het woord golfpakket niet bedoeld een golfpakket in de driedimensionale ruimte, maar alleen een huiseliker naam voor een superpositie van eigenfunkties in Schroedingers konfiguratie-ruimte. Dit heeft dus niets te doen met onze voorstelling der verschijnselen in ruimte en tijd, maar draagt een zuiver symbolies karakter. De tweede voorstellingsmogelikheid is die met behulp van deeltjes, waaraan wij echter niet tegelijk een bepaalde lisging in de ruimte en een bepaalde snelheid kunnen toekennen, hetgeen wij aan onze makroskopiese deeltjes wel doen. Juist deze lacune bij de elektronen maakt het ons onmogelik de beschrijving in ruimte en tijd tevens kausaal te doen zijn, immers voor de klassieke bewegingsvergelijkingen hebben wij de kennis van beide nodig Naar aanleiding hiervan stelt spreker prof. S. de vraag : Wanneer men vraagt, wat het onderscheid is in de beschrijving van als deeltjes gedachte elektronen en van biljartballen, waardoor wij bij de laatste wel, bij de eerste niet aan de kausaliteits-eis kunnen voldoen, is dan prof. S. het eens met het volgende antwoord : Dit onderscheid is niet principieel; het berust uitsluitend op de kleinheid van de konstante van Planck t.o.v. de grootheden, waarmede wij in het dagelikse leven werken? Dus een soortgelijk antwoord, als waarom wij in het dagelikse leven ons niet om de relativistiese mechanica behoeven te bekommeren : alle optredende snelheden zijn klein t.o.v. de lichtsnelheid. Een tweede opmerking betreft het volgende : Op zich zelf behoeft een statistiese natuurbeschrijving het kausaliteitsprinciepe nog niet uit te sluiten. B v. de klassieke statistiek van Maxwell en Boltzmann gaat juist uit van de gedachte dat het gedrag van ieder deeltje afzonderlik gedetermineerd is, en beschreven kan worden met behulp van de bewegingsvergelijkingen. Het gedrag van een grammolekuul molekulen uit dat der enkele deeltjes af te leiden is echter prakties onuitvoerbaar. Men kan echter daar toch niet zeggen, dat principieel het kausaliteitsprinciepe verlaten is. Wat is nu de reden, dat

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen