1932 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 66

62 is hij gebleven als arts. Uiterlijk door het ietwat nonchalante van zijn kleeding, innerlijk door de spontane v»?ijze van optreden en den opgewekt hartelijken omgang. Slechts toenemende cyanose en kortademigheid echter verraadde dat zijn physieke kracht gebroken was. Onwillekeurig greep ik naar de notulen van „H. de C." In 1897 was hij voorzitter. Tot 4 maal toe wordt vermeld dat hij de overtreders van boeten vrij stelde. Nadat een lezing algemeen was afgekeurd, is het de praeses, die een woord van lof niet kan onthouden. Zelf eens te laat gekomen, begint hij met een gezelligheidsspeech, die afgebroken werd met de opmerking, dat er nog werkzaamheden zijn te vervullen. Tegen de gewoonte dier dagen, kiest hij als onderwerp voor zijn lezing een het eigen terrein rakende, n.l. „genezing op geloofsgebed". „Naar plicht en geweten moet hij constateeren dat de boeken niet in orde zijn". Ran „De Standaard" ontleend is het volgende : „Gesierd met groote kunde, onmiddellijk beslissend in zijn optreden, bezield met onovertroffen ijver en plichtsbetrachting, helder van oordeel in hooge mate, vaderlijkhartelijk zelfs tegenover zijn meest lastige «n vceleischende patiënten, trouw en nauwgezet tegenover de fondsleden in niet mindere mate dan tegenover de beter gesitueerden; blijmoedig, opgewekt tegenover de patiënten tot ia hun moeilijkste oogenblikken, hulpvaardig en mededeelzaam met gulle hartelijkheid jegens de armen, in diepen ernst een zieleherder, als hij zag, dat het op de eeuwigheid aanging, in godsvrucht een toonbeeld voor vriend en vijand Zoo verscheen hij in zijn leven in den lichtenden glans, die den waren Christen, ook den Christen-arts siert. Zoo kenden hem zijn collega's, zijn vrienden, zoo leefde hij ook in zijn familie." Tot de mannen met een hart van goud zou ik ook De Bruyne willen rekenen. „Hem te zien alleen, bracht licht in duistere harten". Zoo heeft hem gezien Leiderdorp, waar hij zich in 1900 gevestigd had. En file stonden de menschen van het sterfhuis tot de kerk. De kerk was tot de nok gevuld, en het kerkhof zwart van menschen. Te vergeefs echter zouden wij zoeken een artikel van hem in ons „Orgaan", en toch willen wij in het Orgaan hem herdenken, omdat hij toch meer was dan arts : Een

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen