1938 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 10

2 schelijke sappen {bloed, slijm gele en zwarte gal) zijn de dragers der zelfde kwaliteiten {warm koud vochtig en droog) Z o o l a n g de vochten goed met elkaai gemengd en m goede verhouding aanwezig zijn IS het lichaam gezond (eucrasïe) is er een te veel of te wemig dan IS er ziekte en ontstaat de z g dyscrasie Latere humoraalpathologen (Diokles van Karystos 4e eeuw v C h r ) hebben aan de leei van Empedocles nog een ander element toegevoegd het begiip pneuma het levensbeginsel, tevens drager der ziel Herophilus van Chalcecon ( ± 300 j v C h r ) ondei scheidt naast de hchaamssappen nog vier krachten, de voedende kracht zetelt m de lever de v e r w a r mende kracht in het hart, de denkende kracht in de hersenen en de percipieerende kracht m de zenuwen D e humoraalpathologen kunnen worden gerekend tot de dynamische denkers, w a a r v a n H e r a c litus als type w e r d genomen In tegenstelling hiermede behooren de solid airpathologen tot de groep die achter de verschijnselen het blijvende zoekt, de statische denkers, w a a r v a n Parmenides als prototype w e r d genoemd Als een der eerste moet genoemd Asklepiados van Prusa (geb 107 v C h r ) de stichter der Methodische school te Rome Deze neemt aan oerlichaampjes, die zich m kanalen bewegen D e ziel bestaat uit bijzondeie oeihchaampjes die glad en kogelrond zijn H e t lichaam is gezond als de oerlichaampjes m juiste grootte aantal en rangschikking aanwezig zijn zich goed bewegen door de kanaaltjes, die de juiste wijdte moeten hebben E e n slechte verhouding tusschen lichaampjes en kanaaltjes geeft verstopping d i ziekte Zijn leerling Themison noemt nog wel de oerlichaampjes deze legt echter vooral den n a d r u k op den toestand van kanalen en p o n e n Deze zijn m samentrekking (stasis) of verslapping (laxum) O n d e r de sohdairpathologen uit lateren tijd behooren de anatomen als een der meest bekenden moet Vesalius worden genoemd (1514—1565) Hippocrates van Cos (geb 460 j v C h r ) moet worden gerekend tot de humoraalpathologen toch treedt deze theoretisch-wijsgeerige beschouwing m zijn geschriften op den achtergrond tegenover het beginsel der ervaring Deze leidt hem terug bij zijn beschouwingen tot den zieken mensch zooals hii zich voordoet voor zijn zmtuigelijke waarneming Door 2 grondpijlers w o r d t zijn ziekteleer gedragen de aetiologie (of oorzakenleer) en de leer der verschijnselen D e levensprocessen zich zich afspelen m het menschehjk lichaam zijn voor Hippocrates nog grootendeels verborgen des te n a u w k e u riger IS zijn waarneming van w a t aan de ziekte voorafgaat (aetiologie) en hoe zij zich n a a r buiten openbaart (symptomatologie) H e t is er mede als met een rivier die over een bepaalde afstand onder de aarde verdwijnt zich aldus aan nader onderzoek onttrekt, terwijl wij toch uit het verloop tot aan de plaats van verdwijnen en na uittreding uit de aarde ons een juist beeld kunnen vormen van het ongeziene gebied T o t de uitwendige oorzaken der

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen