1941 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 106

94 h a a r ontwikkeling, nü en in de naaste toekomst, niet van zich afzetten. D a t komt reeds uit in de titels van hun publicaties. Sommigen spreken daarin van een crisis der geneeskunde. Z o o schreef b.v. Bernhard Aschner zijn bekende, lijvige boekwerk over ,,Die Krise der Medizin" en Bumke hield een rectorale rede onder den titel : ,,Eine Krisis der Medizin", welke rede zulk een indruk maakte, dat ze voor een tweede maal moest worden uitgesproken. Anderen zijn weliswaar ietwat bezadigder van oordeel, en voorzichtiger in hun nomenclatuur, doch wijzen ook zoo toch in dezelfde richting. Delore gaf aan een boek over de stroomingen in de moderne geneeskunde den ondertitel: ,,la médecine a la croisée des chemins", en niemand minder d a n Harvey Cushing, de beroemde, onlangs overleden hersenchirurg, sprak bij een plechtige gelegenheid over: ,,Médecine at the crossroads" — de geneeskunde op het kruispunt, op den tweesprong. H e t is duidelijk, dat er voor al deze mannen iets problematisch is geworden — in de plaats of de plicht van den artsenstand, of in het geneeskundig denken en handelen. Zij kunnen in h u n uiteenzettingen het vraagteeken niet missen, hun bezorgdheid dringt hen tot het formuleeren van de eene vraag na de andere: ,,hoe zal de practische, hoe de theoretische geneeskunde zich in de naaste toekomst ontwikkelen? W a a r moet dit of dat verschijnsel op uitloopen? Kortom : quo vadis, medicina?" Ik wil trachten hedenmiddag met U te luisteren n a a r die verschillende stemmen. De officieele geneeskunde, zooals zij zetelt in de ziekenhuizen en laboratoria, en gedoceerd w o r d t vanaf de catheders, leent aan die verontruste vragers maar zelden gehoor. Zij kent h a a r eigen w a a r d e , is zeker van h a a r methode, en gaat doelbewust h a a r weg. Bij de uitvoering van haar taak laat zij zich niet gaarne storen door menschen die bezorgd vragen, of h a a r weg wel de juiste is — zij heeft daarvoor geen tijd — er is nog zooveel te doen. E n w a n n e e r zich somtijds, tot h a a r verwondering, een eminente persoonlijkheid uit h a a r eigen kring tot tolk dier vragers maakt, d a n luistert ze slechts een oogenblik uit beleefdheid, om dadelijk tot de orde van den dag over te gaan. T o c h komt het mij voor, dat het goed kan zijn het oor te leenen aan het nadrukkelijk betoog dier menschen; zij meenen het in ieder geval goed met de geneeskunde, en de overdenking van hun woorden kan er zeker toe bijdragen een juisten indruk te verkrijgen van den huldigen toestand der wetenschappelijke geneeskunde. Indien die indruk, ondanks de twijfelaars, toch in alle opzichten gunstig zou zijn '— des te beter! Derhalve, laat ons zien!

*

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen