1946 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 88

80 W e bespreken eerst in het algemeen de voorwaarden voor een kettingreactie : Als één neutron een splitsing bewerkt, die meer dan één nieuw neutron doet ontstaan, kan het aantal splitsingen in korten tijd enorm toenemen. Of dit werkelijk zal gebeuren is een kwestie van waarschijnlijkheden. Immers neutronen, die bij de splitsing ontstaan, kunnen uit het uranium ontsnappen, óf door uranium worden gevangen, zonder dat splitsing ontstaat, óf door een verontreiniging van het uranium worden opgevangen. — Is het verlies aan neutronen in deze drie processen minder dan het aantal neutronen, dat bij de splitsing ontstaat, dan is de kettingactie mogelijk, anders niet. — Immers, is de waarschijnlijkheid voor één van deze drie processen bij een gegeven proefopstelling te groot, dan zal het aantal neutronen, dat bij de splitsing ontstaat, te klein zijn om de reactie aan den gang te houden, De geheele stand van zaken wordt samenvattend beschreven met behulp van de z.g. vermenigvuldigingsfactor. Stel dat op een zeker oogenblik N neutronen aanwezig zijn. Deze zullen na eenigen tijd alle verdwenen zijn, voor een deel door diffusie naar buiten, voor een deel door absorptieprocessen zonder splitsing, voor een deel door absorptieprocessen met splitsing. Indien nu bij deze splitsingsprocessen in totaal N k nieuwe neutronen zijn gevormd, noemt men k de vermenigvuldigingsfactor. Voor het optreden van een kettingreactie is het blijkbaar noodzakelijk, dat k grooter is dan 1. Nu kan het ontsnappen van de neutronen worden verminderd door de afmetingen en de vorm van de hoeveelheid uranium te wijzigen. Het opvangen van neutronen door uranium, zonder dat splitsing optreedt, kan op twee manieren grootendeels voorkomen worden. De eerste berust op de omstandigheid, dat thermische neutronen een grootere kans hebben om 235U te splitsen dan snelle, terwijl de neutronen, die bij de splitsing ontstaan, zeer snel zijn. Het ligt nu voor de hand de snelle neutronen te verlangzamen in een z.g. ,,vertrager". Voor die vertrager komen speciaal lichte elementen in aanmerking, omdat bij botsingen tusschen snelle deeltjes en deeltjes, die in rust zijn, het snelle deeltje des te meer kinetische energie verliest, naarmate de massa's van de botsende deeltjes meer van gelijke grootte zijn. Als vertragers komen dus voornamelijk in aanmerking : waterstof, zware waterstof, helium, lithium, borium, beryllium en koolstof. Lithium en borium vangen echter zelf neutronen in en zijn dus uitgesloten, helium is moeilijk te gebruiken omdat het een gas is en geen verbindingen Vormt die dit niet zijn, beryllium vervalt wegens de groote. moeilijkheden, die verbonden zijn aan het verkrijgen van groote hoeveelheden in zuivere metaalvorm, terwijl gebruik van zware waterstof afstuitte op de kostbare en tijdroovende productie, zoodat waterstof en koolstof overblijven. Door Fermi en Szilard werd nu voorgesteld koolstof te gebruiken, maar op een zeer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen